วันนี้ประชุมกันเคร่งเครียดมาก เพราะไอ้ ก. มันนจะเคลมเวลา แต่เราว่า เราพึ่งจะเห็น Shop drawing ที่มันส่งมาแป๊ปๆ เองนะ (วันๆ นึงมี Shop เข้ามา 5 ล้านฉบับ เลยจำไม่ค่อยได้) เลยถามไปงงๆ ว่า ส่งมาวันไหน ตาเลิศที่เป็นลูกน้องมันตอบเสียงหนักแน่นว่า ส่งมาเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา เราก้องงๆ เพราะไอ้ ก. หัวหน้ามันบอกว่าส่งมานานแล้วนะ ตาเลิศคงจำผิด คราวนี้ตาเลิศตอบเสียงหนักแน่นกว่าเดิมว่า “ผมจำได้ ไม่ผิดหรอกครับ เพราะมันเป็นวันหวยออก” เท่านั้นแหละ ฮาแตกทั้งห้องประชุม เราเลยพูดขำๆ ว่า “อืม... เลิศ พี่ว่าหวยใกล้ออกจริงๆ แล้วล่ะ” พลางนึกในใจว่า สงสัยตอนจะส่ง Shop ตาเลิศคงนั่งลุ้นหวยตัวโก่ง พอรู้ว่าโดนกินเรียบ เลยนั่งปั่น Shop มาส่งเราละมั๊ง ฮ่าๆๆ
ปล. เราพบว่าดอกไม้ประจำตัวเรา คือ ดอกชวนชม ทำไมนะเหรอ เพราะเราทิ้งๆ – ขว้างๆ มันสุดๆ รดน้ำบ้าง-ไม่รดบ้างตามยถากรรม แต่... แต่นอกจากมันจะไม่ตายแล้ว มันยังออกดอกอีกด้วย ฮ้า.... เลยอดไม่ได้ ต้องถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกซะ ๑ รูป อิอิ...
บริษัทลิฟต์ของโครงการเราจัดงานเปิดตัวลิฟต์ใหม่ แต่ทุ่มทุนมาก เพราะจัดเป็นแบบดินเนอร์ แล้วพี่ณัฐติดประชุม เลยให้เราไปแทน วันนี้เราเลยแต่งตัวดีหน่อย (จากปกติลากยีนส์) คนในงานมีน้อยมาก ทางบริษัทฯ บอกว่า เราได้คัดสรรคนสำคัญเท่านั้นจึ่งได้เชิญมา แหม... ฟังแล้วเคลิ้ม ช่วงแรกของงานเป็นจิ๊บคอทเทล แล้วให้ sales manager ประกบเป็นรายๆ ไป เลยทำให้ซักถามกันได้สะดวก ก่อนที่คุณ CEO จะขึ้นเวทีกล่าวเปิดงาน (ยังหนุ่มอยู่เลย สามสิบฝ่าๆ เท่านั้น เห็นบอกว่าเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงของ CEO หญ่ายที่ยุโรป อืม... ก้อควรเป็นงั้นแหละ ไม่งั้นจะได้ดูอาเซียนตั้งแต่ยังไม่ 40 เหร๊อ) แล้วก้อถึงช่วงที่รอคอย นั่นคือ การกินอาหารแบบดินเนอร์เต็มรูปแบบ ช้อน-ส้อมวางเต็มไปหมด (จะหยิบถูกไม๊เนี่ย...) ตอนแรกเรากะเลือกกุ้งเป็น Main Course แต่นึกขึ้นมาได้ว่า เกิดพี่ณัฐมาได้ล่ะ ซวยเลย เพราะเฮียแพ้กุ้ง สุดท้ายเลยเลือกเป็ดอบซอส อาหารก้ออร่อยดี โดยเฉพาะขนม มิเสียชื่อบันยันทรี เลยชัดติดใจ จากที่โดนบังคับให้มา คราวหน้าจะขันอาสามาเองเลยล่ะ อิอิ..
