เครียด

วันนี้เจอมาคัส หรือคุณเมธี (โอนเนอร์ที่นานๆ จะเข้ามาที่ไซท์ที) ทักว่า “อ้วนขึ้นนะ” (ทำเอาเราเครียด ๑) กำลังงงๆ อยู่ เลยเจอดอก ๒ “งานน้อยเหรอ เลยมีเวลากิน” แหมโว๊ย ทำงานซะจนหัวหมุนไปหมด เลิกงาน ๓ ทุ่ม แล้วถึงได้กินข้าวเย็น แล้วก็นอน มันเลยอ้วนเอาๆ ตะหาก แต่จะตอบงัยดีหระ เลยโดนดอก ๓ “สร้างถึงไหนแล้วล่ะ พ้นดินรึยัง” “พ้นเฉพาะลิฟต์คอร์ค่ะ ” “ทำไมสร้างช้าจัง” ฮือๆๆ เจอไป ๓ ดอก เครียดเลย ลาออกดีไม๊กรู...

แต่พี่ณัฐบอกว่าไม่ต้องลาออกหรอก เพราะสถาณกาณ์ของแกแย่ยิ่งกว่า แกเล่าว่า “หนิงจำงานเลี้ยงของ บ. ม. ตอนปลายปีที่แล้วได้ไม๊ ผมเจอมาคัสด้วย แต่ผมจำแกไม่ได้ ดันจำผิดเป็นคุณวิลเลี่ยมของ บ. ต. เลยถามว่า เป็นงัยบ้างครับคุณวิลเลี่ยม บ. ต. งานเยอะไม๊ครับ เขาตอบว่า เอ... ผมไม่ทราบเหมือนกันครับ เพราะผมไม่ได้อยู่ บ. ต. และผมก็ไม่ได้ชื่อวิลเลี่ยม ผมชื่อมาคัส อยู่ บ. ส. ที่จ่ายค่าบริหารโครงการให้บริษัทคุณทุกเดือนงัยครับ” แป่ววววววว...