ข้าน้อยสมควรตายหมื่นครั้ง

อาทิตย์นี้มีประชุมโปรเจค แต่พี่ณัฐหนีไปเที่ยวญี่ปุ่น ตอนแรกเราคิดว่าต้องลีดประชุมเองซะล่ะ แต่ปรากฎว่าคุณนพเปลี่ยนใจมาลีดแทน เราเลยรอดตัวไป ดีที่เมื่อวานเราเคลียร์ไปกับพี่รอสซี่เยอะแล้ว วันนี้เลยประชุมไปด้วยความรวดเร็วและราบรื่น

แต่ยังงัยก็ตาม เราก็อดจะใจคอไม่ดีไม่ได้ เพราะเราทำ Floor Drain หาย มูลค่าไม่มากท่าไหร่ แค่ ๘ แสนบาทเท่านั้น ฮือๆๆ ข้าน้อยสมควรตายอย่างยิ่ง เลยทำให้ตอนแรกเรากะไม่ไปเสียบตา ป.ส. ตามที่ตั้งใจไว้ แถมมันยังเคลียร์เรื่องย้าย Ramp กับพี่รอสสำเร็จอีก เลยคิดว่าจะให้อภัย แต่บังเอิญที่เมื่อวานมันดันตรวจงานพลาด แล้วยังมาดื้อดันทุรังอีก ป้าเลยปรี๊ด เพ็ดทูลกับคุณ ชช. ไปซะเลย แถมโชคดีที่คุณ ป.ภ. ยังฉุนตา ป.ส. อยู่ เลยมาช่วยราดน้ำมันอีกคน มันต้องอย่างนี้ซิคะ เราต้องช่วยกันผนึกกำลังกำจัดแมลงตัวร้ายค๊า...

ไปช้อปปิ้ง

วันอาทิตย์ไม่มีอะไรทำ ไปเดินงานคอนโดเล่น ปรากฎว่าดันไปติดใจคอนโดฯ ของอารียา เซลล์ก็พูดเก๊งเก่ง ขนาดหวาดเสียววิกฤตเศรษฐกิจ อิชั้นก็ยังเคลิ้มเคลิม ซื้อห้องสตูดิโอมา ๑ ห้อง เฮ้อ... ถ้าจะยังไม่หายจากอาการอกหัก นี่กรูทำอะไรบุ่มบ่ามไปรึป่าวเนี่ย...

เย็นๆ สาวๆ นัดกันไปเยี่ยมหลานแฝด (ลูกปุย) เก๋เลยโชว์ฝีมือทำหอยทอดสูตรดั่งเดิม แต่กว่าจะได้ทอด เวลาก็ผ่านไปนานโข ทำเอาซาลาเปาที่เราซื้อมาขายดิบ-ขายดี ชนิดที่ต้องบอกให้หยุดกิน เพราะเดี๋ยวจะอิ่มก่อนกินหอยทอด ไอ้เก๋น้อยใจตาย (ยิ่งใจน้อยๆ อยู่ด้วย) เสร็จแล้วก็ชมบ้านกันตามระเบียบ บ้านปุยสวยดี โดยเฉพาะตรงบริเวณห้องรับแขก แต่งานนี้ป้าปุ๊กบ้านหมุน เลยต้องปล่อยให้ป้าพักแป๊ปนึง กว่าจะได้ออกจากบ้านปุย ก็เล่นเอามืดค่ำ ทำไมวันอาทิตย์มันหมดเร็วอย่างนี้วะ!

เราต้องเช็คเอ้าท์กันตั้งแต่เที่ยง แล้วไปเตร่เตรเร่ร่อนตามชายหาด พอเย็นๆ เขาก็มาเปิดห้องให้พวกเราได้ไปอาบน้ำกัน เพราะอากาศที่นั่นเหนียวตัวมากๆ อิชั้นขอแนะนำว่า ให้พกแป้งตรางูไปด้วย เวิร์คมาก ขอบอก...

ทุ่มนึงก็ออกจากที่พักไปสนามบิน เลยมีเวลาช้อปปิ้งกัน ได้เสื้อยืดมากันคนละตัว ๒ ตัว เราบอกปุ๊กว่า ห้ามใส่ไปเจอป้าๆ จนกว่าเราจะได้สารภาพบาปกับหมูซะก่อน งานนี้เราไม่ได้ส่งโปสการ์ดให้ใคร เพราะลักลอบเข้าเมืองมาก แต่ก็ได้ Magnet มาให้หญิง ๑ อัน เครื่องมาถึงกรุงเทพฯ ๖ โมงเช้า อิชั้นก็ไปไถนาต่อเลย โฮๆๆ...

ดำน้ำในมัลดีฟส์

ไหนๆ ก็มาถึงมัลดีฟส์ เราเลยจองทัวร์ไปดำน้ำ ๑ ไดฟ์ และเพื่อความประหยัดเลยหอบอุปกรณ์มาทั้งหมด แต่ก็ยังมิวายโดนบังคับให้เช่าไส้กรอก ไอ้บ้าเอ๊ย... เสร็จแล้วพับเก็บเองนะคะคุณพี่ เกิดมาไม่เคยใช้เองเล๊ย... แต่ปุ๊กไม่ไปด้วย เพราะบอกว่า เห็นทุกอย่างที่หน้าบ้านแล้ว ไม่ว่าจะเป็น กะเบนนก, ปลาหมึกยักษ์, ฉลามครีบดำ, ปลาสิงโต, ไปป์ฟิช, ฯลฯ

เราได้ไปดำน้ำใกล้ๆ กับที่พัก สภาพใต้น้ำคล้ายๆ หน้าบ้านเลยวะ เพีบงแต่จำนวนมากกว่า อ้อ เจอเต่าตัวเล็กๆ ๑ ตัวด้วย (ไม่รู้จะตื่นเต้นไปทำไม) แต่ที่เราตกใจมาก คือ ปลาวัวอำมหิตยาวเกือบ 2 ฟุตแน่ะ เห็นแล้วหัวใจเกือยวาย... น่ากลัวโคตร อ้อ ขอยืนยันว่าน้ำทะเลมัลดีฟส์ไม่เหนียวนะคะ

นอนเล่น-ผึ่งพุง...

กิจกรรมในวันนี้ คือ ตื่นนอน-กินข้าวเช้า-เล่นน้ำหน้าบ้าน-อาบน้ำ-กินข้าวเที่ยง (ที่ลักลอบเอาเข้ามา)-นอน-ปล่อยอารมณ์ที่ระเบียงบ้าน-เดินเล่น-กินข้าวเย็น-ดูทีวี-นอน มีความสุขมากฮ่ะ... ; D

ป.ล. ไอ้หง ... มารายงานข่าวคราวในเวบบอร์ดตลอด ทำเอาเราชักคิดถึงเมืองไทยขึ้นมาแล้วซิ..

เดินทาง

ประชุมเสร็จเที่ยงหน่อยๆ เรารีบเคลียร์งาน แล้วไปสนามบิน คราวนี้ไปเร็วมากจนปุ๊กแซว เลยมีเวลาได้ช้อปปิ้ง แล้วเลยไปนั่งเลาจ์ของบางกอกแอร์เวย์กัน ของกินดีมากเลย มีคอมฯ ให้เล่นด้วย ปุ๊กเลยไปโพสต์ทำเนียน ผิดกับเราที่ไม่ได้เข้านิจบอร์ดเลย เพราะงานยุ่งมากกกกกกก.... แต่ปรากฎว่าไฟล์ทดีเลย์ไปเล็กน้อย ทำเอา ๔ ผู้โดยสารเสียอารมณ์ โดยเฉพาะเรากับปุ๊ก เพราะงานนี้ทุ่มทุนสร้างค่าโรงแรมไปแพงโข ดันจะไปถึงช้าอีกแน่ะ แต่งานนี้เราเลยเข้าใจเลยว่า เขาสร้างโรงแรมแพงๆ ไว้ทำไมกัน ที่แท้ก็เอาไว้ให้คนบ้าอย่างเราไปพักนี่เอง เราว่าอีกไม่นาน การนอนพูลวิลลาคงจะเป็นจริงแล้วล่ะ

ระหว่างทางมีเรื่องให้อิจฉา คือ มีฝรั่งรูปหล่อมากับเมียไทยซึ่งไม่สวยโคตร (โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับหน้าตาสามี) ตอนแรกเรากับปุ๊กแซวกันว่า โห... อิจฉาแม่ที่ได้นั่งติดฝรั่งรูปหล่อ เพราะเครื่องลงถึงได้เห็นว่า เขามีลูกแล้ว ๓ คน กรูล่ะเบื่อ ดีนะเนี่ยที่ไม่ได้นั่งด้วยกัน เดี๋ยวเผลอไปอ่อยเขาละก้อ ขายหน้าแย่...

นั่งเรือแป๊ปนึงก็ถึงรีสอร์ท (เก๋มากค่ะ ที่แอร์พอร์ทลิงค์เป็นเรือ ที่แรกที่เราเจอ คือ เวนิส ชอบๆ) มีคนไทยมากับเราด้วย ๑ คู่ ดูท่าทางไฮโซเล็กน้อย แต่อิชั้นไม่สนใจ รีบถลาไปล้อบบี้เพื่อจะถ่ายรูป ในที่สุด เกือบ ๔ ทุ่ม เราก็ไปถึงห้องพักกัน กว้างขวางใหญ่โตมากฮ่ะ แต่ไม่มีเตียงเดี่ยวแยกนะคะ เพราะมันสำหรับคู่ฮันนีมูน (ใครเจอคู่นอนนอนดิ้นล่ะแย่แน่) ห้องน้ำก็ใหญ่โตติดทะเล ดูโรแมนติดซะ... ว้าว... คืนนี้เข้านอนอย่างเป็นสุข..

เนื้อคู่ นจว. มาเกิดแล้ว

เท Mat Foundation คราวนี้เสร็จเร็วกว่าที่วางแผนไว้ ๒ ชม. ซึ่งเราก็ไม่แปลกใจ เพราะคราวนี้ PM ของฤทธาดูดีมาก ไม่หัวฟูอย่างคราวที่แล้ว ไม่อยากจะประชดเลยว่า ถ้าตา ปส. อยู่เฉยๆ งานจะราบรื่นกว่านี้ นี่เป็นเหตการณ์ที่เห็นได้ชัดเจนยิ่ง…

เราเลยได้ไปกินข้าวกับหงที่ไทปิง หงเลยอัพเดทเรื่องราวในช่างคุยให้ฟังว่า มีฝรั่งคนนึงหลงมาปะทะคารมกับ นจว. เราฟังแล้ว
ขำกิ๊ก นึกในใจว่า โอ้ว... ในที่สุด นจว. ก็เจอเนื้อคู่แร้ววววว.... ๕๕๕...

ปฏิบัติการลับพระจันทร์เต็มดวง

กำลังหงอยๆ ที่เกี๊ยกจะแต่งงาน ก็พอดีมีจดหมายจากบางกอกแอร์เวย์มาว่า มีโปรโมชั่นตั๋วราคาถูกไปมัลดีฟส์ เราลองชวนปุ๊กดู ปุ๊กก็สนใจ เลยได้ที่ไปเลียแผลใจ แต่ก็ติดอยู่ที่เรื่องหมูว่าจะบอกหมูยังงัยดีว่า เราจะไม่ไปญี่ปุ่นด้วยเป็นที่แน่นอนแล้วนะ เพราะหมูก็มีนิจไปเป็นเพื่อนแล้ว และเราอยากเที่ยวแบบพักๆ ปล่อยอารมณ์บ้าง เพราะหมู่นี้มีแต่เที่ยวตะลุย มันเหนื่อยอ่ะ (สงสัยจะแก่แล้ว)

ช่วงนี้เลยไม่ได้ทำการทำงาน เอาแต่เสริชที่พัก เพราะที่พักที่โน่นแพงมาก และเราคิดว่า ไหนๆ ก็ไปไปทั้งที น่าจะทุ่มทุนนอนวอเตอร์ บังกาโล ไปเลยดีกว่า ไอ้ประเภท บีช เฮ้าส์ เอาไว้นอนที่โรงแรม ๕ ดาว ที่เมืองไทยก็ได้ว่ะ และในที่สุดก็มาลงตัวที่ Full Moon Resort เราถึงจะได้เก็ทว่าทำไมปุ๊กถึงได้เปลี่ยนข้อความของ msn เป็น “รอวันพระจันทร์เต็มดวง” ๕๕๕...

ป.ล. นั่งนับวันถอยหลังไปเลียแผลใจอยู่น๊า...