เช้าวันจันทร์

ขณะนี้เวลา 10.22 น. ดิชั้นพบว่ามีเรื่องด่วนที่ต้องดำเนินการ นับเฉพาะที่แจ้งเข้ามาตั้งแต่เวลา 9.00 น. ของวันนี้ ดังนี้

1) รายงานรถบรรทุกตก Platform เมื่อวานเย็น
2) น้ำรั่ว Sale Office (ยัยเจ้มาร์เก็ตติ้งโวยเช็ดตั้งแต่เช้า)
3) หิน ตย. ที่ต้องใช้เวลาในการสั่ง 2 เดือนจากสเปน เพื่อจะให้ปร้ารอสรีวิวในวันมะรืนนี้มาถึง กทม. ในสภาพแตกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย (แล้วจะเอาอะไรให้ป้ารีวิวดีล่ะ ใช้กาวตราช้างติดได้ไม๊ฟระ)
4) บันไดโครงสร้างบิดตัว จนทำให้ผนังร้าว (ทำบันไดไป ๓ ห้องแล้วด้วย ผนังก้อก่อเสร็จไปแล้ว แถม ๑ ในนั้น ยังเป็นห้อง ตย. ที่จะส่งมอบกันด้วย จะหยุดงานดี หรือจะเถือกทำต่อไปดีน้อ...)
5) ตามแบบป้อมยามจาก Landscape Designer ที่ตามงานยากที่สุดในโลกให้ที่ปรึกษาด้าน Traffic เพราะเขาต้องรีวิวเพื่อใช้แนบแบบส่ง กทม. วันนี้ (แต่คุณพี่มาบอกวันนี้ว่ายังไม่ได้รับแบบเลย อ้าว ไม่รอให้ถึงพรุ่งนี้แล้วค่อยมาบอกล่ะคะ แหมมมมมม...)
6) เช็คเรื่องผนังลิฟต์ไม่กันเสียงด่วน (อันนี้ทั่น มท. 2 - พี่แตน สั่งมา เพราะมันพันกับรุ่นลิฟต์ที่ออก PO ไปเมื่อ 3 ชาติที่แล้ว แถมเดือนหน้าจะลงเรือมาเมืองไทยแล้วด้วย ยังดีที่มาบอกวันนี้ ไม่รอให้ของมาถึงไซท์ก่อนเลยค่อยบอก)
7) มท. 1 เมลล์มาสั่งว่า จะไม่ซื้อ Sliding Track จาก Supplier V แล้ว ขอให้เปลี่ยนไปซื้อจาก Supplier H แทน เพราะมีโมเดลที่เฮียถูกใจ แต่เนื่องจากได้ออก PO ไปแล้วเมื่อชาติที่แล้ว จึงขอให้รีบแก้ไขโดยด่วน

อืม... เช้าวันจันทร์ยังไม่ 11 โมง เลย มีแค่ 7 เรื่อง จิ๊บๆ ท้างนั้นนนนนนน...

Preventive Maintenance

หลังจากไปตะลุยญี่ปุ่นกันมาเมื่อต้นพฤษภา พวกเราก้อไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเป็นล่ำเป็นสันอีกเลย ได้แต่นอนรอทริปภูเก็ต (ทำยังกะไปเมืองนอก เพราะเล่นจองล่วงหน้าเป็นหลายเดือน) พอเราเห็นโปรโมชั่นของเคทีซีที่ชะอำ เราเลบชวนปุ๊กไปเที่ยวแก้ขัด ซึ่งผู้ว่าก้อตอบตกลงในบันดล จนเราแซวว่า ตกลงนี่มันเป็น Preventive Maintenance Trip ใช่ป่ะ ฮ่าๆๆ

คราวนี้ไปกัน ๔ คน คือ ปุ๊กกะแม่, นิจ (มาเสียบแทนดอนที่เบี้ยวไปในนาทีสุดท้าย) และเรา งานนี้เน้นที่กินและกิน โดยเฉพาะปู กินกันสะใจมาก แถมเตรียมน้ำจิ้มซีฟู๊ดไปอีกตะหาก (กลัวน้ำจิ้มที่ร้านจะไม่สะใจ) ส่วนอีกอย่างที่ไม่พลาด คือ การไปเที่ยว “เพลินวาน” (ต้องชื่นชมคนที่คิดอ่ะ เข้ากะบรรยากาศหัวหินจริงๆ แถมตอนที่ไป เขากำลังขยายเฟส 2 อยู่ นับว่า Success เร็วมากๆ จริงๆ) แต่ความที่คนเยอะมาก เราเลยถ่ายรูป Noriko & her sis ได้นิดเดียวเอง แต่ที่ขำสุด คือ การเป็นปาปารัสซี่ เพราะผู้ว่าใช้ให้ไปถ่ายรูปผู้ชายคนนึง เนื่องจากจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร แต่เขาจำผู้ว่าได้ซะนิ งานนี้เราถึงรู้ว่า การเป็นปาปารัสซี่นี่ไม่ง่ายเลย ไหนจะมุมกล้อง ไหนจะโดนบัง ที่สำคัญ คือ ต้องไม่ให้เขารู้ตัวอีก มิน่าล่ะ เขาถึงต้องใช้กล้องแบบซูมโคตรๆ กัน ถ่ายไป ก็ขำตัวเองไป ฮ่าๆๆเวลา ๓ วัน ผ่านไปเหมือนโกหก ต้องกลับไปงานแล้ว ฮือๆๆ >_<

ป้าเลี้ยง (มะใช่พี่เลี้ยง)

กลับบ้านคราวนี้ ส่วนไม่สบาย เราเลยต้องเอาไอ้เหวินเฉียง หรือน้องคุณ มาเลี้ยงดูทั้ง 2 วัน เพราะหมะกลัวมันจะติดไข้จากแม่ ส่วนหมะรับไอ้ตัวเล็กเหวินฮ่าวไป มาคราวนี้มันหล่อขึ้นมาก ตัวขาวขึ้นด้วย เราแซวว่า สีป้ามิ่งไม่ตกใส่น้องแล้ว หมะต้องกระซิบว่า อย่าชมต่อหน้าเหวินเฉียงมันรับไม่ได้ แหม... คุณชายขี้อิจฉาเหมือนกันนะเนี่ย... คริๆ...

ด้วยความที่เหวินเฉียงเป็นเด็กไฮเปอร์ ไม่สามารถอยู่เฉยๆ ได้เกิน 2 วินาที เสาร์บ่ายเราเลยจับมันไปว่ายน้ำ กลับมาสลบเหมือดทั้งป้าทั้งหลาน (ขอแอบปลื้มหน่อยว่า เด็กที่ว่ายน้ำวันนั้นถามว่า มาว่ายกะน้องเหรอ เรางี้ปลื้มซะจะซื้อไอติมแจกทั้งสระ เลยตอบยิ้มๆ ว่า “ป่าว เป็นแม่มันตะหาก 555...”) ส่วนวันอาทิตย์เราไหวตัวได้แล้ว เลยพามันไป TK Park ให้มันวิ่งเล่นไป-มาซัก 3 กิโล กลับมาสลบเหมือด ฮ่าๆๆ เสร็จเรา เลี้ยงเหวินเฉียงไปแค่ 2 วัน เราเข้าใจเลยว่า ทำไมแม่มันถึงไม่สบาย เพราะว่าพักผ่อนน้อย ก็คุณลูกซนยิ่งกว่าลิง เช้าวันจันทร์เราพาเหวินเฉียงไปส่งที่ รร. มันดูจ๋อยๆ สงบเสงี่ยมมาก (จากที่เคยวิ่งพล่านไปทั่งบ้านไม่ยอมหยุด) ทำเอาเราจ๋อยไปด้วย เทียนบอกให้รีบกลับ เพราะเดี๋ยวจะต่อมน้ำตาแตกกันทั้งป้าทั้งหลาน เฮ้อ... เศร้าจริงๆ น๊า...

แต่พอมาถึงหาดใหญ่ก็ยิ่งเศร้า เพราะน้องมุกทั้งอ้วนทั้งดำ แถมคราวนี้ได้ช่างตัดผมไม่ดี ตัดซะม้าเต่อ เท่านั้นยังไม่พอ ฟันน้ำนมยังหลุดอีก โอ๊ย... กลุ้มใจ พอได้ยินว่าคุณเธออยากเป็นดรัมเมเยอร์ ก็ยิ่งกลุ้ม แต่ก็ปลอบใจว่า น้องมุกยังเด็ก ถือไม้ไม่ได้หรอก มุกก็เปลี่ยนไปขอเป็นคนเดินขนาบธงแทน แจ้หัวไวมากรีบบอกว่า จะขนาบธงต้องน้ำหนักไม่เกิน 22 กก. น้องมุกต้องลด 2.5 กก. ทำเอามุกเครียดเล็กน้อย แต่ก็บอกว่า จะพยายาม แล้วก็กังวลว่าฟันหน้าจะขึ้นไม่ทัน เราเลยได้ทีบอกว่า กว่าน้องมุขจะลด นน. (ห้ามพูดว่าลดความอ้วน เดี๋ยวชีปร๊ดแตก) เสร็จ ฟันก็ขึ้น สวยทันพอดี คิดซะว่า น้องมุกเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ในตอนนี้ เพื่อเป็นหงส์ขาวผู้งดงามในวันหน้า คราวนี้เลยยิ้มออก เฮ้อ... อยากกลับไปอยู่ยะลาเร็วๆ จัง

ใครบอกเหรอว่าจะใช้คอนซัลท์ทีมเดียวกันหมด

งานทำอุโมงค์เชื่อมโครงการเริ่มล่ะ ทุกบริษัทที่ปรึกษาเริ่มทำงานกัน วันนี้พอ present เสร็จ ทั่น มท. ๑ (เฮียวิล) ก้อแก้เขินโดยการทวง Proposal ของแต่ละบริษัท ปร้ารอสเล่นตัวมากตอบว่าขอคิดดูก่อน แต่ในระหว่างนี้จะช่วยทำไปเรื่อยๆ ก่อนได้ แต่พี่จอนสวนพรวดขึ้นมาทันทีว่า ทำแน่นอน (เพราะตอนนี้ก็โดนลดเงินเดือน 10% ทั้งบริษัทแล้ว) พี่ณัฐได้ทีรีบอุ๊บอิ๊บสรุปว่า ในเมื่อคอนซัลท์เป็นทีมงานเดียวกันหมด ก็จะขอ set ประชุมวันเดียวกะประชุมของโครงการคอนโดเลยนะ เลยโดน CM สวนกลับมาว่า “ใครบอกเหรอว่า เราจะใช้คอนซัลท์ทีมเดียวกันหมด เพราะ Project Manager ของโครงการคอนโดยังเอาตัวไม่ค่อยรอดเลย แล้วจะแน่ใจได้ยังงัยว่า จะมีความสามารถทำอุโมงค์ได้” แป่วววววว... ทำเอาพี่ณัฐนิ่งเป็นตุ๊กตาหินถูกสาป ส่วนเราขำพรวดออกมา จน มท. ๑ ขำไปด้วย แหม... มุขนี้ขวาตรงเลยนะค๊า... ฮ่าๆๆ

ลืมตัว

วันก่อนลากน้อง จ. (Landscape Architect) มาประชุมเรื่อง Project Drainage แต่น้อง จ. โดนพวกพี่ๆ วิศวะรุม ไม่ยอมให้ทำท่อลอดถนน จะต้องทำ Gutter ผ่าสวนงามๆ ของน้อง จ. ให้ได้ คุยกันไปแป๊ปนึง น้อง จ. เกิดอาการงอนอย่างรุนแรง ลุกไปจากที่ประชุมกลางคัน พร้อมกับบอกว่า “จ. ไปคุยกับพี่ ล. (Landscape Architect) ดีกว่า (เพราะไม่สามารถทนคุยกับพวกวิศวะหัวสี่เหลี่ยมได้อีกต่อไปแล้วยะ)” แล้วก็ลุกไปเฉยเลย วันนี้ประชุมงาน Lighting กับคุณ ป. (Lighting Designer) แล้วคุณ ป. ก็โดนบีบคั้นจากพวกวิศวะอีกล่ะ เราเลยช่วยตลกให้ว่า ระวังคุณ ป. จะลุกหนีไปกลางคันอีกนะ คุณ ป. ก็ทำหน้างงๆ ไม่เก็ท เราเลยต้องเล่าเรื่องน้อง จ. ให้ฟัง แล้วบอกว่า “สงสัยคุณ จ. คงเบื่อคุยกับพวกวิศวะค่ะ เลยลุกไปเฉยเลย” คุณ ป. ตอบกลับว่า “แต่ผมยังไม่เบื่อนะครับ” เราเลยเผลอตัวหัวเราะกิ๊กๆ พร้อมทำตา Candy จอมแก่นแล้วพูดยิ้มๆ ว่า “พูดจริงนะคะ” ทำเอาคุณ ป. อึ้งไปเลย ขอโต๊ด ปร้าลืมตัว แฮะๆ…