วันนี้ประชุมกันเคร่งเครียดมาก เพราะไอ้ ก. มันนจะเคลมเวลา แต่เราว่า เราพึ่งจะเห็น Shop drawing ที่มันส่งมาแป๊ปๆ เองนะ (วันๆ นึงมี Shop เข้ามา 5 ล้านฉบับ เลยจำไม่ค่อยได้) เลยถามไปงงๆ ว่า ส่งมาวันไหน ตาเลิศที่เป็นลูกน้องมันตอบเสียงหนักแน่นว่า ส่งมาเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา เราก้องงๆ เพราะไอ้ ก. หัวหน้ามันบอกว่าส่งมานานแล้วนะ ตาเลิศคงจำผิด คราวนี้ตาเลิศตอบเสียงหนักแน่นกว่าเดิมว่า “ผมจำได้ ไม่ผิดหรอกครับ เพราะมันเป็นวันหวยออก” เท่านั้นแหละ ฮาแตกทั้งห้องประชุม เราเลยพูดขำๆ ว่า “อืม... เลิศ พี่ว่าหวยใกล้ออกจริงๆ แล้วล่ะ” พลางนึกในใจว่า สงสัยตอนจะส่ง Shop ตาเลิศคงนั่งลุ้นหวยตัวโก่ง พอรู้ว่าโดนกินเรียบ เลยนั่งปั่น Shop มาส่งเราละมั๊ง ฮ่าๆๆ
ปล. เราพบว่าดอกไม้ประจำตัวเรา คือ ดอกชวนชม ทำไมนะเหรอ เพราะเราทิ้งๆ – ขว้างๆ มันสุดๆ รดน้ำบ้าง-ไม่รดบ้างตามยถากรรม แต่... แต่นอกจากมันจะไม่ตายแล้ว มันยังออกดอกอีกด้วย ฮ้า.... เลยอดไม่ได้ ต้องถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกซะ ๑ รูป อิอิ...
บริษัทลิฟต์ของโครงการเราจัดงานเปิดตัวลิฟต์ใหม่ แต่ทุ่มทุนมาก เพราะจัดเป็นแบบดินเนอร์ แล้วพี่ณัฐติดประชุม เลยให้เราไปแทน วันนี้เราเลยแต่งตัวดีหน่อย (จากปกติลากยีนส์) คนในงานมีน้อยมาก ทางบริษัทฯ บอกว่า เราได้คัดสรรคนสำคัญเท่านั้นจึ่งได้เชิญมา แหม... ฟังแล้วเคลิ้ม ช่วงแรกของงานเป็นจิ๊บคอทเทล แล้วให้ sales manager ประกบเป็นรายๆ ไป เลยทำให้ซักถามกันได้สะดวก ก่อนที่คุณ CEO จะขึ้นเวทีกล่าวเปิดงาน (ยังหนุ่มอยู่เลย สามสิบฝ่าๆ เท่านั้น เห็นบอกว่าเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงของ CEO หญ่ายที่ยุโรป อืม... ก้อควรเป็นงั้นแหละ ไม่งั้นจะได้ดูอาเซียนตั้งแต่ยังไม่ 40 เหร๊อ) แล้วก้อถึงช่วงที่รอคอย นั่นคือ การกินอาหารแบบดินเนอร์เต็มรูปแบบ ช้อน-ส้อมวางเต็มไปหมด (จะหยิบถูกไม๊เนี่ย...) ตอนแรกเรากะเลือกกุ้งเป็น Main Course แต่นึกขึ้นมาได้ว่า เกิดพี่ณัฐมาได้ล่ะ ซวยเลย เพราะเฮียแพ้กุ้ง สุดท้ายเลยเลือกเป็ดอบซอส อาหารก้ออร่อยดี โดยเฉพาะขนม มิเสียชื่อบันยันทรี เลยชัดติดใจ จากที่โดนบังคับให้มา คราวหน้าจะขันอาสามาเองเลยล่ะ อิอิ..
ปีนี้ด้วยบารมีคุณหญิง เราเลยได้ดูรอบเทนนิส Thailand Open รอบชิงชนะเลิศ อิอิ... คนที่ได้ตำแหน่งแชมป์น่ะ มือ 10 ของโลกเชียวนา นับเป็นบุญตายิ่ง เลยแซวหญิงว่า ขอให้ได้เป็นใหญ่-เป็นโตเร็วๆ เราจะได้ไปนั่งแถวหน้าริมสนามบ้าง เพราะคราวนี้นั่งไกลไปนิดส์นึง
พอดดูเทนนิสเสร็จ ก้อไปกินข้าวกัน (จากตอนแรกที่คิดว่าจะกินข้าวกันก่อน แต่เราดันตั้งนาฬิกาปลุกผิด เลยตื่นไปไม่ทันกินข้าวเที่ยงไม่ทัน เพราะมัวแต่(นอน)กินบ้านกินเมืองไปซะครึ่งเมือง เฮ้อ...) เราบ่นกะปุ๊กว่า เรากลุ้มใจเรื่องพี่หมูอ่ะ จะหายหน้าไปยังงัยดีให้บัวไม่ช้ำ-น้ำไม่ขุ่นวะ เพราะเรากลัวไอ้เก๋จะโดนบ่นเอานะดิ เลยได้แต่หวังว่ามุขเรามีลูกแล้ว 2 คน จะช่วยได้ เพราะเราว่าเรากะพี่หมูเนี๊ยมีวิถีการใช้ชีวิตไปกันคนละทิศละทางอย่างรุนแรงเลยนะ ให้มันแยกย้ายกันไปเลยเสียแต่เนิ่นๆ จะดีกว่า อีกอย่างนึง ตอนนี้คุณผู้ว่าฯ ได้ไปเป็นรองปลัดฯ แล้วด้วย อนาคตคุณหญิงรออยู่แค่เอื้อม โฮะๆๆ สวยเลือกได้จริงๆ นะเนี๊ย ฮ่าๆๆ
ตั้งแต่ไปอิตาลีกันเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว นังเอ๊กซ์ก้อหายหน้าไป แต่แล้วจู่ๆ มันก้อโทรมานัดกินข้าว เรากะปุ๊กเลยตรากหน้าไปเจอมัน (คุณหญิงเบี้ยว) ความที่หายหน้าไปชาตินึง เลยมีเรื่องต้องอัพเดทกันเยอะ ตั้งแต่มันสันหลังหวะ เอ๊ย กระดูกสันหลังเคลื่อน, แต่ละคนไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้าง, เพื่อนฝูงแต่ละคนเป็นงัย ที่สำคัญ คือ เรื่องเจ๊ตุ่ยกะตี๋นนท์ เพราะไอ้มักเล่นมาอ่อยๆ ไว้ในงานแต่งจารย์ปั๊ม เอ๊กซ์ก้อพยายามโทรไปถามจากอู๊ดมาให้ แต่ก้อยิ่งทำเอางงกันเข้าไปใหญ่กะ Status ของ 2 คนนี้ เพราะไอ้มักพูดเหมือนกับว่าเจ๊จะไม่ได้จัดงานแต่งงาน ส่วนข่าวจากอู๊ด คือ ตี๋นนท์แต่งงานแล้วเหมือนกัน แลกก้อไม่ได้จัดงานเหมือนกัน แต่เรากะผู้ว่าลงความเห็นกันว่า ถ้าเจ๊ตุ่ยจะไม่ได้จัดงานแต่งงานจริงๆ ก้อน่าจะด้วยเหตุผลอื่น คงไม่ใช่เหตุผลเพราะอยากจะปิดบังเพื่อนฝูงหรอก ยิ่งวิเคราะห์ก้อยิ่งงง เลยเลิกนินทาเพื่อนฝูงกลับมาคุยเรื่องของแต่ละคนแทน ที่ขำ คือ เอ๊กซ์เล่นบลายธ์เหมือนกัน เลยได้ทีคุยกันถูกคอมาก พร้อมกับนัดแนะกันว่า ถ้ามีแกงค์บลายธ์ ปาร์ตี้ครั้งต่อไป เอ๊กซ์จะมาชวนเราไป ฮ่าๆๆ ดีจัง : )
