ข่าวร้าย...

มาคราวนี้ปร้ารอสมาแปลก บอกว่าขอลงไปเดินชั้น Basement ด้วย ทั้งๆ ที่ปกติจะเดินเฉพาะชั้น Mockup พอลงไปเลยได้เรื่อง เพราะไปเจอคานใหญ่ยักษ์โผล่ที่ลานจอดรถ ทำให้ Clear height ไม่ได้ 2.10 เมตร (ตามกฎหมาย) เรารีบพูดกับช่างต้อมว่า “ต้อมช่วยบอกพี่หนิงซิว่า คานอันนี้ฤทธาแถมมาให้ ไม่มีในแบบก่อสร้าง” แต่ต้อมตอบว่า “มีครับพี่” แป่วววววววว สืบไป-สืบมาเลยได้ความว่า ต้อมทักมาแล้ว แต่ไอ้พี่ ป. บอกว่า ไม่เป็นไร ให้ถอยเอาตูดรถเข้า ไม่ต้องแก้แบบ งานนี้ฤทธาเลยงานเข้า เพราะต้องทุบคาน เป็นงัยล่ะ สมน้ำหน้าอยากไม่ร่วมมือกะชั้นกำจัดมันดีนะ ไปแก้ปัญหาเองเลยไป๊ แต่ที่ชั่วไม่เปลี่ยนเลย คือ ไอ้ ป. เพราะมันตอบป้ารอสว่า คานตัวนี้ทำถูกแล้ว เพราะเป็นไปตาม approved shop drawing ปร้ารอสถามว่าแล้วใคร approve ล่ะ มันแม่งไม่ตอบว่ะ เอาแต่ยิ้มๆ แมนจริงๆเลยมรึง เราเลยต้องตอบว่า ชั้นเป็นคน approve คนสุดท้าย ปร้ารอสก้อถอนหายใจ ๑ เฮือก แล้วบอกว่า แต่ยูรู้ใช่ไม๊ว่ามันต้องแก้ เราก้อพยักหน้าเซ็งๆ บอกว่า จะไป co. กะผู้ออกแบบโครงสร้างให้ คานตัวนี้ยังงัยก้อต้องถูกกำจัดแน่นอน ปร้ารอสเลยยอมสงบ

พอปร้ารอสกลับไป ป๋า PK ก้อหลุดปากออกมาว่า เพราะปร้ารอสจะลาออกแล้วรึป่าว เลยไม่วีนมาก ไม่งั้นตะกี้เราน่าจะโดยฆ่าแล้ว เราฟังแล้วใจหายวูบ เฮ้ย ทำไมคนที่ทำงานดีที่สุดในโครงการจะออกว่ะ แล้วโครงการจะไปรอดเหรอเนี่ย ถึงปร้ารอสจะขี้วีน แต่ปร้าก้อโคตรจะมืออาชีพ เราไม่เคยเจอสถาปนิกที่ทำงานดีขนาดนี้มากก่อนในชีวืต คอยอธิบายเราทุกอย่างแบบว่า กลัวเราสร้างผิดแล้วจะเสียเวลา-เสียทรัพยากร ตรวจงานก้อตั้งใจมากๆ เดินไซท์เป็น ชม.ๆ ฟังแล้วเศร้าโคตร กลับบ้านดีกว่า หมดไฟทำงานเลย...

ไม้ศักดิ์สิทธิ์

ช่างแว่นเป็น PM ของฤทธา ซึ่งพูดภาษาอังกฤษเมือนคนไทยทั่วๆ ไป คือ ไม่ค่อยออกเสียงตัวสุดท้าย เลยทำให้ช่างแว่นเรียก Marcus ว่า มาคุด พอวันนี้มีเหตุต้องให้ช่างแว่นพูดถึง Marcus บ่อยๆ เราฟังแล้วขำ สุดท้ายทนไม่ได้ต้องแซวช่างแว่นว่า “ไม่คุยกะฝรั่ง แต่จะคุยกะมังคุดแทนใช่ป่ะ” เลยฮากันทั้งห้อง รวมถึงไซมอน โห... ภาษาไทยแข็งแรงนะเนี่ย แอบนินทาไม่ได้ล่ะ

ตามด้วยมุขที่ ๒ ในการประชุมวันนี้ เนื่องมาจากว่าพี่ณัฐไม่มาประชุมคราวที่แล้ว เลยไม่รู้ว่าเฮียสั่งเปลี่ยนวงกบเหล็กสำหรับประตูกันไฟ เป็นวงกบไม้เนื้อแข็งแล้วเคลือบสารอะไรซักอย่างนึงแทน แล้วสุดท้ายมาลงตัวที่วงกบไม้ตะเคียนทอง เพราะผู้รับเหมางานประตูบอกว่า มันย้อมสีให้ใกล้เคียงกับไม้สักได้ พอมาถึงเรื่องนี้ เราถามผู้รับเหมาประตูว่า ตกลงมันวงล่ะเท่าไหร่ หรืออีกนัยนึง คือ จะมีงานลดกี่บาท พี่ณัฐก้องง ถามว่าวงกบไม้ตะคียนทองมาจากไหน เราก้อตอบว่า เฮียสั่งเปลี่ยน พี่ณัฐก้อไม่เก็ทว่าแล้วทำไมต้องเป็นไม้ตะเคียนทอง เป็นไม้เนื้อแข็งอย่างอื่นไม่ได้เหรอ เราตอบหน้าตายว่า “คงเพราะมันเป็นไม้ศักดิ์สิทธิ์อ่ะค่ะ ไม่ไหม้ไฟ” ทำเอาพี่ณัฐอึ้งไปเลย แบบว่าจะเชื่อเราดีป่าวน๊า แต่ดันมีคนกลั้นไม่อยู่ขำออกมาก คราวนี้เลยฮาแตกกันทั้งห้องประชุม พี่ณัฐเลยไหวตัวทันรับมุขต่อทันทีว่า “อ๋อ... เหรอ... ระวังมีน้ำมันออกมาด้วยนะ แล้วอย่าให้คนงานไปขูดขอเลขเด็ดล่ะ เพราะเดี๋ยวจะกลายเป็น Defect นะ” แหม... เซ็ง... อำไม่สำเร็จ เชอะ...

ผ้าไหมสีชมพู

ศุกร์ที่แล้วไปกินข้าวเลี้ยงวันเกิด นจว. เก๋บอกว่า มีพี่ที่ทำงานอยากรู้จักเรา เพราะเก๋ได้ไปขายไว้ เราจะอนุญาตให้เก๋ให้อีเมลล์เรากะเขารึป่าว เราตอบโดยไม่ต้องคิดเลยว่า ได้ วันจันทร์ก็มีการแลกอีเมลล์กัน เราเลยต้องไปปั่นบอร์ดสร้างกระแสผ้าไหมสีชมพูของ หห. ซะหน่อย ฮ่าๆๆ

พอได้คุยกันจริงๆ ทำเอาเราปาดเหงื่อ เพราะพี่หมู (ยังคงเรียกพี่ต่อไป) นอกจากจะเป็น พี่หมูบ้า (เราว่าคนสติดีๆ ไม่น่ากล้าคบกะเรา) แล้ว ยังเป็น พี่หมูสู้ชีวิตอีกด้วย เทียบกะเราซึ่งชีวิตไร้สาระแล้ว ทำให้เราดูไร้สาระขึ้นไปอีก เฮ้อ... ท่าทางหนทางฟามรักจะไม่สดใส มีอุปสรรคใหญ่หลวง ควรถอนตัวโดนพลัน ¬_-“

ว่าแล้วก้อนึกถึงหนังเรื่อง The Proposal ขึ้นมาได้ เราชอบว่ะ ที่สำคัญพระเอกหล่อมาก ซานดร้าก้อน่ารักดี แต่ปร้าๆ บอกว่า ดูป้าแกแก่มากแต่หุ่นยังดีอยู่ เราชอบตอนที่ป้าแกมาถึงออฟฟิส แล้วพระเอกส่ง message บอกทุคนว่า นังแม่มดขี่ไม้กวาดมาแล้ว ฮาดีว่ะ เราว่าที่ออฟฟิสเรา ก้อคงมีคนนินทาเราอย่างนี้เหมือนกัน กลับมาเรื่องหนังต่อดีกว่า เรากะว่าจะไปซื้อ DVD เรื่องนี้มาเก็บไว้เลยล่ะ เผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจให้เราขอใครซักคนแต่งงาน แต่... แต่เราจะไปขอใครแต่งงานดีว่ะ เราบอกกะปุ๊กว่า ยังมีอีกเรื่องเป็นหนังแนวนี้เหมือนกัน เป็นของน้องเคน กะว่าจะดู จะได้มีมุขมาจีบผู้ชายบ้าง ฮ่าๆๆ

เผลอแปีปเดียวอาทิตย์หน้าก็ครบ 3 อาทิตย์อีกล่ะ มี Project Meeting อีกล่ะ ทำไมเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกแบบนี้ อาทิตย์หน้าคงต้องทอผ้ากันจ้าละหวั่นอีกแล้วซิเนี่ย เฮ้อ...

ดำน้ำเกาะเต่า

อกหักจากบาหลี เพราะพี่จิงงานเข้า เลยเบี้ยวซะดื้อๆ เราอุตส่าห์ไปง้อไอ้อู๊ด ก้อไม่สำเร็จ ไอ้ครั้งจะไปเดราวัณกะนก ก้อไม่มีเงิน (5X,XXX ไม่รวมตั๋วเครื่องบิน แถมต้องลางานอีกตั้ง 3 วัน) กำลังหงอยๆ อยู่พอดี Ritzy ก้อแชทมาชวนไปดำน้ำที่เกาะเต่า เรารีบตอบตกลงทันที เอาว่ะ ไปเกาะเต่าแก้ขัดก่อนก้อยังดี

พอ Ritzy ส่งรายชื่อคนที่ไปด้วยมา เราล่ะหนาว เพราะล้วนแล้วแต่เกิดใน Series 2 ทั้งสิ้น ยังดีมี Dive master ที่อยู่ใน Series 1 แต่ก้อยังเด็กกว่าเราอยู่ดี แต่ก้อเอาเหอะ ป้าจะพยายามไม่ปรี๊ดแตก เพราะจากประสบการณ์ทำงานกะ Ritzy เดาได้เลยว่า มันจะต้องเป็นทัวร์ที่เรื่องมากวุ่นวาย-และจัดการอะไรไม่ได้เลยแน่นอน

เริ่มจากออกเดินทาง กว่าล้อจะหมุนจากบ้านโกฮิม (เพื่อน Ritzy ที่รวยโคตรๆ เสียดายที่เราไม่มีรุ่นเด็กๆ จะแนะนำให้มันรู้จัก ไม่งั้นคงมีโอกาสได้มีน้องเขยรวยๆ กะเขาบ้าง) ก้อปาไป ๑ ทุ่ม แล้วยังจะจอดกินข้าวที่ Big C อีก เราต้องรีบไปแสดงความคิดเห็นว่า กรุณาจอดปั๊มเถอะน้องรัก เดี๋ยวจะเลยเถิดถึงท่าเรือตี ๕ ได้นะจ๊ะ เลยทำให้มาถึงเรือตี ๒ เท่านั้นเอง แต่น้องๆ ทุกคนไฟแรงมากกกกก ไม่ยอมไปนอน ขอ Brief เรือกะไดฟ์พรุ่งนี้ก่อนอีกตะหาก กว่าป้าจะได้นอนก็ซัดไปตี ๓ พลางนึกในใจว่า พรุ่งนี้กรูจะตื่นมาทันดำน้ำ ๗.๓๐ น. รึป่าวน๊า

ปรากฎว่าเราเมาเรือโคตรๆ (ทั้งๆ ที่ดำน้ำมากหลายครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่ลุกไม่ไหวจริงๆ ปวดหัวโคตรๆ) เลยขอ Skip dive นอนไปเรื่อยจน ๙ โมงกว่า ก้อนึกขึ้นมาได้ว่า ควรจะไปจัดการกะ Gear Bag ที่ท้ายเรือก่อนที่ทุกคนจะขึ้นมาจากน้ำ เพราะมันจะโกลาหลมาก แต่พอเดินออกจากห้องไป ก็ต๊กใจ อ้าว กลุ่ม ๒ ยังลงน้ำไม่หมดเลย บีมกะหลีเลยชวนเราลงกลุ่ม ๓ ด้วย อือ เอาก้อเอา พลางนึกในใจ แหม... ทำมาเป็นนัด ๗.๓๐ น. นี่อ่ะนะ

ผิวน้ำแรงโคตรๆ แต่ใต้น้ำโอเค แต่ขุ่นนิดหน่อย ส่วนสภาพใต้น้ำก้อโอเคตามประสาเกาะเต่า แต่ที่เราเซ็ง คือ แบตกล้องเราเจ๊ง ถ่ายไปไม่กี่รูปก้อแบตหมด แหมโว๊ยยยยย ดำน้ำวันแรกพาไปด้วยดี เราลงครบ ๓ ไดฟ์ ตามที่ตั้งใจไว้ พอเราไม่ลง night dive (ก้อเกาะเต่าจะมีอะไรให้ดูล่ะ ถ้าเป็นมานาโดล่ะก้อ พลาดไม่ได้เชียว เป็น night dive ที่เจ๋งที่สุดในชีวิตเราเลยล่ะ) หลีก้อรีบไม่ลงทันที พลางบอกว่า พี่หนิงอยาก skip dive ไหน ให้บอกเลย หลียินดี skip เป็นเพื่อน (ก้อหลีเมาเรือตลอดเวลา ที่มาดำน้ำเนี่ย เพราะมาเป็นเพื่อนแฟน) เราล่ะแอบขำ ประโยคพวกนี้มันคุ้นๆ ว่ะ ฮ่าๆๆ

วันที่ ๒ เด็กน้อยบ้าพลังทั้งหลายบอกว่า จะทำ ๔ เดย์ไดฟ์ เราล่ะขำ เพราะคณะนี้โคตรจะเรื่อยเปื่อยกันเลย แล้วก้อเป็นไปตามที่เราคิดว่า ไม่มีทางทำสำเร็จแน่นอน เพราะไดฟ์แรกก็ซัดไป ๙.๐๐ น. แถมทำให้ ๒ ไดฟ์ต่อมา ต้องทำติดๆ กันด้วย เพราะยังต้องตีเรือไปที่ฝั่งอีก แต่วันที่ ๒ นี่เราเหนื่อยมากกกกกก เพราะน้ำแรงโคตรๆ ทั้งผิวน้ำและใต้น้ำ แถมขุ่นมากอีกตะหาก ไดฟ์สุดท้ายเนี่ย ขุ่นโคตรขนาดต้องใช้ไฟฉายกันทีเดียว (อาจจะขุ่นที่สุดในชีวิตเราทีเดียว) แถมคลื่นแรงมาก ขนาดเราขึ้นเรือไม่ไหว ต้องให้เขามาช่วยดึง BC ทุลักทุเลมาก

แม้ว่าจะไม่เจอหลามวาฬ น้ำก้อทั้งแรงทั้งขุ่น และไม่ได้มากะปร้าๆ แต่เราก้อยังรู้สึกดีกับการดำน้าอยู่ดี (แต่ที่แน่ๆ ดีกว่าทำงานแน่นอน ฮ่าๆๆ) และไม่คิดว่าจะเลิกดำน้ำในเร็วๆ นี้อย่างแน่นอน แม้ว่าอายุจะเข้าใกล้แยกหลักสี่เข้าไปทุกขณะก้อตาม สัญญากะตัวเองว่า จะไม่ขี้เกียจออกกำลังกาย จะได้มีแรงดำน้ำไปนานๆ เผลอๆ อาจจะได้พาน้องฟ้าไปดำน้ำด้วยก้อได้นะ อิอิ...

คนมีบุญ อิอิ...

เมื่อวานใน Weekly Meeting มีเรื่องตามเราล้านเจ็ดอย่างให้ส่งภายในอาทิตย์นี้ เราคิดในใจว่า จะทำได้งัย ในเมื่อเรามีประชุมเต็มวันยาวเหยียด และแต่ละเรื่องก็วุ่นวายมาก ที่สำคัญ เรายังอ่านเอกสารที่จะใช้ประชุมไม่หมดเลย แถมเสาร์-อาทิตย์ ก็ดันจะไปดำน้ำอีก แล้วจะเอาเวลาที่ไหนมาทำว่ะ ถ้าโครงการจะโดน ผรม. เคลมเวลา มันก็เพราะเรานี่แหละ คิดไป-คิดมา ก็เบื่อ เลยมาออนไลน์รอผู้ว่า จะได้เอ็มแก้เซ็ง แต่ไม่เจอผู้ว่า เจอแต่หมู หมูเลยถามว่า ไม่เตรียมตัวเหรอ (มัวแต่มาเอ็ม) เราตอบไปทันทีว่า ก็เราทำใจไปตายพรุ่งนี้แล้วงัย จะไปกังวลอะไรอีกล่ะ โฮๆๆ

แต่... เผอิญเราเป็นคนดี-มีบุญ พราะท่านเลยคุ้มครอง หรือเพราะเมื่อวานปร้ารอสมีประชุมต่อยาวนานมาราธอน (เฟส 2) วันนี้เลยไฟหมด ถามเราไม่เยอะ หรือเพราะว่า มีช่างนะ (Beach Boy) มาคุยด้วยก้อไม่รู้นะ วันนี้ปร้าเลยอารมณ์ดีมาก ถามไม่เยอะ แถม approve แหลกลาน ทุกอย่างผ่านฉลุย เราคิดเลยว่า ต่อไปเราจะเอาช่างนะมาถวายตัว เอ๊ย เข้าประชุมด้วยทุกครั้งไปแล้วล่ะ เพราะหนทางดูช่างสดใส งานนี้เราเลยรอดตายอย่างหวุดหวิด 555... แถมตอนท้ายปร้ารอสมีจีบช่างนะออกอากาศด้วย โดยการถามช่างนะว่าอายุเท่าไหร่แล้ว ช่างนะก้ออายบิดไป-บิดมา ไอ้สุหัวไวมาก ตอบแทนว่า 18 แต่ปร้ายังไม่เลิก ถามต่อว่า มีลูกรึยัง คราวนี้ช่างนะตอบเสียงสั่นๆ "No. I'm still single." ส่วนช่างเบียร์น้องรักกระโดดไปแอบข้างหลังช่างนะทันที (กลัวโดนถามสุดๆ) แหม... เขาไม่สนใจขาวๆ-เหน่อๆ อย่างแกหรอกยะ ส่วนชะนีอย่างเราไม่เป็นที่น่าสนใจเลย ปร้าเลยจบคำถามแต่เพียงเท่านี้

ออกมาจากห้องประชุม ช่างนะแซวตัวเองทันทีว่า "ต่อไปพี่เรียกผมว่า Narong Logy (นะ-รง โลกี) ได้เลยครับ" เอ๋เลยมุขกลับว่า "อ้าว ไม่ใช่ รอส จันทนา หรอกเหร๊อ" เลยฮาแตกกัน แต่ที่แน่ๆ งานนี้มีแต่คนแซวช่างนะว่า จะได้ระเบิดถังส้วมก็คราวนี้แหละ เหอๆๆ เราเลยได้ทีมุขไปกะเขาด้วยว่า "ได้ดีแล้วอย่าลืมเจ๊นะ เพราะงานนี้เจ๊ดันสุดฤทธิ์" 555...

ยังไม่สำนึก

นอกจาก 7 เรื่องด่วนเมื่อวานแล้ว เมื่อวานทั้งวันฝนยังคงตกหนักมากอีกตะหาก คราวนี้น้ำรั่วทั่วไปหมดทุกที่ แต่พี่ ล. ยังอารมณ์ดี Forward link เที่ยวป่าหน้าฝนมาให้พี่ณัฐ พี่แกก็ดันตอบกลับไปแบบมีมารยาทว่า “Thank you krub. Get prepare and go together on 19-20/09/09 na.” เพราะชวนกันไปดูนกเงือกที่เขาใหญ่ เราเลยเตือนสติพี่ณัฐอีกที เพราะกลัวแกจะพาพี่ ล. ไปลำบาก เดี๋ยวจะโดนด่าอีก เลยเมลล์ไปเตือนสติว่า “โดนเจ๊ อ. ด่าคนเดียวไม่พอ จะโดนเจ๊ ล. ด่าอีกคนละมั๊งเนี่ย -_-“”แต่พี่ณัฐยังไม่ตอบอะไร ก็เจออีเมลล์จาก CM สวนมาว่า “แล้วเคล็ดลับในการทำงานหน้าฝนให้ไม่โดนด่าล่ะ ..เช่น น้ำท่วม Basement...น้ำรั่ว showflat ...น้ำรั่ว garden villa ...Weir ใช้ไม่ได้ ... มีไม๊...เคล็ดลับนะ” แป่วววววววว เลยจบกันแต่เพียงเท่านี้ -_-“