Do u get off?

ไฟล์ทแน่นมาก เราต้องไปลุ้นระทึกที่สนามบิน Stand by อยู่ตั้ง ชม. กว่าจะได้ขึ้นเครื่อง (ใช้ดวงอีกแล้ว) แต่ซวยตรงที่ต้องนั่งติดกับแขกอินเดีย ๒ คน กลิ่นงี้สุดๆ เลย ดีที่เป็นไฟล์ทสั้นนะเนี่ย ถ้าเป็นไฟล์ทยาว อิชั้นขอเปลี่ยนที่นั่งแน่นอน แต่พอถึง กทม. คราวนี้เราโชคดีได้นั่งบัสออกจากสุวรรณภูมิกับฝรั่งหน้าตาดี เฮียชวนคุยตลอดทาง แป๊ปเดียวก็ถึงประตูน้ำแล้ว อืม… มีคนชวนคุยนี่เพลินดีจริงๆ

ก่อนรถจะออก จะมีพนักงานมาถามว่าใครจะลงที่ไหน เพื่อจดให้พนักงานขับรถจอดตามจุดต่างๆ (รถจะไม่จอดป้ายที่ไม่มีคนลง) และคอยตะโกนบอกให้ผู้โดยสารลงให้ถูกต้อง เพราะคนที่นั่งส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติซึ่งจะไม่รู้ว่าถึงจุดที่จะลงแล้วหรือยัง ซึ่งเราว่าก็เวิร์คดีนะ แต่เจ้าหล่อนถามนักท่องเที่ยวว่า "Do u get off?" ทำเอาฝรั่งงง พอเห็นว่าฝรั่งงง เธอก็หัวไวดีรีบถามใหม่ว่า "Where are u going?" คราวนี้ฝรั่งก็จะตอบว่า "ข้าวสาร" หรือที่ไหนก็ว่ากันไป ตอนแรกเราก็เลยเล็งๆ กะว่าจะเรียกเธอมาบอกให้เติมคำว่า "Where" ด้วย เพราะฝรั่งคงงงที่พอขึ้นรถแล้ว ดันมีพนักงานถามว่า "จะลงรึป่าว" แต่เห็นเธอแก้สถานการณ์ได้ ก็เลยปล่อยเธอไป แต่ที่ขำที่สุดก็คือ มีฝรั่งคนนึงเจอเธอถามว่า "Do u get off?" มันทำท่าจะเดินลงจากรถ ดีที่เจ้าหล่อนดึงไว้แล้วถามใหม่ มันเลยไม่ต้องลงจากรถ รอดไป!

รถบัสมาถึงประตูน้ำตอนประมาณ ๔ ทุ่ม แล้วเราก็เรียกแท๊กซี่ต่อ แต่เราสังเกตว่า กรุงเทพฯ เงียบมากยังกับตี ๒ ยังงัยยังงั้น เราเลยถามแท๊กซี่ว่าเกิดอะไรขึ้น เฮียกลับตอบว่า "นี่คุณไม่รู้อะไรเลยเหรอ" เราก็งงๆ นึกว่ามีปฏิวัติซ้อน แต่ก็ไม่ใช่ คุณพี่แท๊กซี่ได้กรุณาเฉลยว่า เป็นเพราะคนกรุงเทพฯ กลัวระเบิด เลยไม่กล้าออกไปไหน รีบกลับบ้านกันหมด ถนนเลยเงียบๆ ไม่คึกคัก อ้อ… ที่แท้เป็นเช่นนี่นี้เอง ที่จริงเราก็รู้อะนะเรื่องขู่ระเบิดเนี่ย แต่เราไม่คิดว่าคนกรุงเทพฯ จะกลัว ก็เรานัดกินข้าวกับป้าๆ เย็นพรุ่งนี้ ไม่เห็นจะมีใครกลัวเลยซักกะคนนี่นา…