Superbowl ไม่สนุกเลย คะแนนทิ้งกันซะแบบไม่ต้องลุ้น แถม Chicago Bears แฟนเราก็แพ้หลุดลุ่ย ดูแล้วอยากลุกไปตบ Quaterback สุดๆ ขว้างบอลได้แย่มากๆ เลิกดู ไปเลี้ยงเหวินเฉียงหลานรักดีกว่า เฮอะ!
พอเย็นหมะกับเทียนก็มาส่งเราที่บ้านอี๊ เลยได้นั่งคุยกันเรื่องการเรียนของแบงค์ อี๊กับเฮียเชียรอยากให้แบงค์เรียนเอแบค ซึ่งเราว่าก็ดี แต่ให้ทำใจไว้นะว่า อาจไม่จบภายใน ๔ ปี อี๊บอกว่า อี๊เตรียมใจไว้แล้วว่าคง ๕ ปี แต่พอเราบอกว่า เทียนเรียน ๖.๕ ปี ทำเอาอี๊อึ้งไปเลย เฮียเชียรเลยสรุปว่า ก็ลองเรียนวิชาเตรียมพื้นฐานในช่วงปิดเทอมนี้ดูก่อน ถ้าไม่ได้จริงๆ ค่อยย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยที่ใช้ภาษาไทยก็ได้ เอ้า… ก็ลองดู แล้วอี๊กับเฮียเชียรก็มาส่งเราที่รถทัวร์
จุ๊โทรมาคุย เสียดายมากเลยที่เที่ยวนี้เราไม่ได้เจอจุ๊ นี่ถ้าอยู่ กทม. คงได้เจอกัน เฮ้อ… ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า อีกหน่อยถ้าเรากลับไปอยู่ยะลาแล้วชีวิตเราจะเป็นยังงัย จะได้มาเจอเพื่อนๆ บ่อยแค่ไหนก็ไม่รู้… นี่เราตัดสินใจถูกรึป่าวเนี่ยที่มาเลิกทำงานเอาตอนนี้ หรือจะฮึดอีก ๓-๔ ปี ดีวะ…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment