ขวานบิ่นแล้ว

เช้านี้เปิดเมล์ก็เจอเมล์ขอบคุณมาจากคุณแหมเนืองอีกฉบับนึง ทำเอาเรามีความสุขไปทั้งวัน เลยยิ่งคิดถึงคุณเชฟใหญ่เลย คิดไปคิดมา เราก็คุ้นๆ ว่าเขาเหมือนใครซักคนที่เรารู้จัก ในที่สุดก็ถึงบางอ้อ ที่แท้คุณเชฟมีหน้าจาและบุคคลิกภาพคล้ายไอ้น้องวินของเรานี่เอง แถมยังชอบทำกับข้าวเหมือนกันอีกตะหาก รึว่ามันเป็นโหวงเฮ้งของพ่อครัวฟระ

anyway เราบังเอิญได้เห็นชื่อจริงของคุณเชฟ ตอนที่ไปดูครัวของโรงแรมตอนบ่าย เลยตั้งใจว่าเดี๋ยวเย็นนี้จะต้อง google ประวัติคุณเชฟซะหน่อยแล้ว ที่สำคัญคุณนิดาใจดีมาก พาเรากับปูเดินดูครัวจนทั่ว แถมพาเราไปสวัสดีคุณเชฟอีกตะหาก คุณพี่ก็มารยาทงามยื่นมือมาให้เราจับอีกแล้ว เรารีบกวาดตาดูออฟฟิสคุณเชฟด้วยความเร็วสูงสุด พบว่าคุณเชฟเป็นคนที่มีระเบียบมาก และบนฝาผนังก็มีรูปคุณเชฟกับเพื่อนๆ เสียดายไม่ได้ตะลุยไปถึงโต๊ะ เลยไม่ได้เห็นว่าจะมีรูปครอบครัวอะป่าว แต่ไม่เป็นไร เย็นนี้เราจะลอง google ดูแน่นอน แต่ก็ให้หวั่นๆ ใจ นี่ถ้าคุณเชฟยังโสดละก้อ… โอกาสเป็นเกย์มีมากว่า 80% แน่นอน ฮ่วย… จะลุ้นให้โสดหรือไม่โสดดีเนี่ย…

พอบ่ายแก่ๆ จู่ๆ คุณเชฟก็ตะลุยมาที่ครัวโดยไม่บอกเราก่อน โชคดีที่เราอยู่แถวนั้น (ดวงช่างสมพงศ์โดยแท้) แถมโชคดียิ่งขึ้นไปอีกที่คุณ ชช. อยู่ด้วยพอดี เราเลยฉวยโอกาสขอ heat lamp ให้คุณเชฟซะเลย ซึ่งทำเอาเรางงมาก เพราะคุณ ชช. ตอบแบบไม่ได้ลังเลเลยว่า "ก็เอาดิ" ฮ้า… ดีใจจัง… ^_^

เราทำงานด้วยความสุขอยู่ค่อนวัน ตกเย็นก็รีบ google หาประวัติคุณเชฟทันที โห… ไม่น่าเชื่อว่า คุณเชฟมีเวบไซท์เป็นของตัวเองซะด้วย ประวัติโชกโชน-ย้ายที่อยู่ไปมาตามโรงแรมต่างๆ ซะค่อนโลก เราเลยตั้งอกตั้งใจอ่านมาก แต่พออ่านมาถึงหน้าสุดท้ายซึ่งเป็นประวัติของคุณเชฟ ก็... อกหักมากเลย ไม่น่า search web เลยตรู เลยรู้ว่าคุณเชฟของเราแต่งงานแล้ว โฮ... เจอไม้งามเมื่อขวานบิ่นจริงๆ เลย เศร้าชมัด… คืนนี้เลยต้องเปิดเพลงอกหักของเฉลียงฟังก่อนอน รู้งี้ไม่ search ดีกว่า จะได้มีความสุขไปอีกพักนึงจนกว่าจะเจอหนุ่มคนใหม่... แง... เศร้า... อ่ะ... เศร้า...

"รู้… รู้ดี ได้เพียงแต่มอง จะปองดวงใจสุดหมายมั่น ถึงจันทร์จะลอยให้ดูอยู่ทุกวัน แต่พระจันทร์คงไม่ตกที่บ้านเรา" โฮ… เศร้าจริงๆ เลย…