ใจเสีย

แจ้โทรมาบอกว่าหมะอาการหนักมาก ต้องส่งโรงพยาบาลที่หาดใหญ่ตั้งแต่เมื่อเช้า และเย็นนี้ต้องฟอกไตเลย ถ้าไม่ฟอก จะอยู่ได้แค่ ๖ เดือน ทำเอาเราตกใจหมด ก็วันก่อนหมะยังดูแข็งแรงอยู่เลย แจ้บอกว่าหมะเป็นไตวายแบบเฉียบพลัน แต่หมะสั่งแจ้ว่าไม่ต้องบอกเรา เพราะช่วงนี้เราเรียนหนังสืออยู่ ไม่อยากให้เราขาดเรียนมาเฝ้า แจ้เลยโทรมาบอกเฉยๆ แต่ว่าไม่ต้องกลับไปดูหมะ และไม่ต้องเป็นห่วง เพราะแจ้คุ้นกับการดูแลคนที่เป็นโรคนี้ เพราะแม่ของพี่เก๋ก็เป็นโรคนี้มาก่อนเหมือนกัน เราเลยบอกแจ้ว่า พรุ่งนี้เรียนเสร็จแล้วเราจะกลับบ้าน แล้วค่อยมาทำงานวันอังคารก็ได้ ไม่ขาดเรียนด้วย หมะจะได้ไม่บ่นแจ้ แต่ช่วยไปรับเราที่สนามบินด้วยละกัน เพราะเราคงไปถึงค่ำๆ ให้เราอยู่ที่กรุงเทพฯ เราคงนอนไม่หลับ เลยให้ใจหายหน่อยๆ ว่า ทำไมมันปุปปัปแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่คิดว่าหมะถึงมือหมอแล้ว คงไม่เป็นไร อีกอย่างมีหมอบุญสิทธิ์ช่วย Refer ให้ ก็น่าจะวางใจได้ แต่ก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี เลยโทรไปหาอู๊ด ให้อู๊ดช่วยให้อาอู๊ดฝากให้อีกคน แล้วเลยรู้ว่าอู๊ดอยู่หาดใหญ่พอดี เลยให้อู๊ดไปช่วยเยี่ยมหมะด้วย ไปให้กำลังใจหลายๆ คนน่าจะดี เพราะหมะยิ่งเป็นคนขี้กลัวอยู่ด้วย เลยเป็นอันว่า อู๊ดจะมารับเราที่สนามบินแทน เพื่อให้เทียนอยู่เป็นเพื่อนหมะ เพราะแจ้ต้องไปดูเด็กๆ ตอนกลางคืน เราเลยรู้สึกดีที่อู๊ดอยู่หาดใหญ่ตอนนี้พอดี เพราะเราได้มีใครอีกคนให้เราได้ไหว้วาน-พึ่งพา…