ลาพักผ่อน

เราถือว่า Showflat เสร็จแล้วนะ เพราะได้ส่งมอบพื้นที่อย่างเป็นทางการแล้ว เลยขอลา 1 อาทิตย์ไปสงบจิตใจ พี่ณัฐรีบเซ็นอนุมัติทันที ตอนแรกเรานึกว่าจะกลับไปอยู่เป็นเพื่อนหมะที่ยะลา เพราะป๊ากับเทียนไปเมืองจีนพอดี แต่หมะบอกว่า กลัวเราเบื่อ เพราะเที่ยวนี่กลับมาหลายวัน และที่ร้านก็ปิดเพราะเป็นช่วงวันตรุษแขกพอดี เลยใจดีพาเราไปนอนที่สมิหลา

แจ้พาเด็กๆ มานอนด้วย เราเลยได้เป็นพี่เลี้ยงเด็กพาไปเล่นน้ำ เพราะแจ้กลัวตัวดำ(เหมือนเดิม) แต่คลื่นแรงมาก เลยได้แต่เล่นทรายกันเป็นส่วนใหญ่ คนที่ชายหาดเยอะมาก มีทั้งแขกและพม่า กำลังเล่นทรายกันเพลินๆ ก็มีหญิงพม่าจะมาขอถ่ายรูปกับน้องมุก แถมให้เราขยับออกจากกล้องอีกตะหาก แต่มุกไม่ยอม เราคิดว่า มันกลัวมาก เพราะถึงกับมานั่งบนตักเราเลย ไม่ลุกไปไหนอีกตั้งพักใหญ่ แหม... อยากมีลูกจัง...

ตกเย็นก็ออกไปกินข้าวกันที่ร้านศิรดา แถสสะพานติณฯ (ไม่เคยสังเกตเลยว่ามันชื่ออะไร จนปุ๊กถามนั่นแหละ ถึงได้ตั้งใจดูชื่อร้าน) เพราะเหล่าแต่ปิดร้านอ่ะ จู่ๆ หมะก็พูดขึ้นมาว่า จะแนะนำพ่อม่ายเมียหย่าให้เรา เรางี้แถมสำลัก พอบอกว่า ไม่กลัวพวกพ่อหม้ายเหรอ หมะก็สวนมาเลยว่า พวกพ่อหม้าย-แม่หม้ายไม่ดีตรงไหนเหรอ เราเลยอึ้งๆ ไป เพราะแจ้กับคุณพี่เขยก็นั่งกินอยู่ด้วย โห... นี่เราต้องขยายตลาดขนาดนี่เลยรึเนี่ย... -_-“

กลับบ้านทีไร เราไม่อยากกลับกรุงเทพฯ ทุกที อยากลาออกกลับมาอยู่บ้านเฉยๆ มาก ไม่รู้เป็นเพราะเราว้าเหว่ หรือเป็นเพราะหมะแก่แล้ว เราเลยอยากจะใช้เวลากับหมะบ้าง หรือเป็นเพราะความน่ารักของเด็กๆ โดยเฉพาะน้องมุกเพราะช่างพูดเป็นที่สุดก็ไม่รู้นะ รู้แต่ไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ อ่ะ