เจ็บหลัง

ตอนแรกนึกว่าจะได้ไปลอนดอน เราเลยไปเลือกตั้งล่วงหน้า คราวนี้ตั้งใจไปเลือกตั้งมาก เพราะอยากเป็นอีก ๑ คะแนนเสียงของประชาธิปัตย์ และคราวนี้เรากลายเป็นคน กทม. แล้วด้วย ที่สำคัญกลัวไอ้หมักได้เป็นนายกฯ ตอนแรกเรากะกาประชาฯ ๓ เบอร์รวด แต่เอาเข้าจริง เรากลับลังเลใจอยู่พักนึง ก็เพราะนามสกุลของคุณกรณ์ ดันมาเป็นนามสกุลเดียวกับไอ้สันฯ ศัตรูข้างโครงการเรา พักหลังมันทำตัวเลวสุดๆ นึกครึ้มขึ้นมาก็โทรมาด่าเรา หรือไม่ก็เมลล์มาโวยให้เราโดนทั้งพี่ณัฐทั้งโอนเนอร์โทรมาบี้ทันที แต่จริงๆ แล้วหน้างานไม่มีอะไร หรือมันเป็นคนแก่ที่ขาดความอบอุ่นวะ พอมีคนไปหา-ไปคุยด้วย ชีวิตก็สงบสุขทันที เฮ้อ… บ่นมาซะยาว แต่สุดท้าย… เพื่อชาติ ให้ญาติมันได้เป็นใหญ่ก็ได้วะ ไม่อยากนึกเลยว่า ถ้าคุณกรณ์ได้ตำแหน่งด้วย มันจะทำตัววุ่นวายขึ้นไปอีกขนาดไหน เฮ้อ…

ทำไมถึงเจ็บหลังนะเหรอ ก็เจ้าของบ้านที่ลอนดอนนะดิ หักหลัง เลื่อนไป ๕ ม.ค. เฉยเลย แถมไม่โทรมาบอกเราอีก แต่กลับไปเมลล์ทิ้งไว้ กรูจะบ้า… ดีนะเนี่ยที่เราโทรไปร่ำลา เพราะตามกำหนดคุณน้องจะเดินทางวันพุธนี้แล้ว เราเลยต้องเลื่อนตั๋วอีกรอบ คิดไม่ตกจริงๆ ว่าจะไปพร้อมกัน หรือรอไปสงกรานต์เหมือนเดิม แต่เรารอนานขนาดนั้นไม่ได้จริงๆ จะขาดใจแล้วนะ ไม่ได้เที่ยวมาเกือบ ๒ ปี สุดท้ายงัดปฏิทินมาดูวันหยุด จำได้ว่าต้นปีมันมีวันมาฆะฯ นี่นา และปีนี้มันอยู่กลางกุมภาซะด้วย เออ ไปตอนนั้นดีกว่า เก็บสงกรานต์ไว้ไปเที่ยวกับป้าๆ เพราะไม่ได้ไปเที่ยวกันนานแล้วเหมือนกัน และปีนี้เราก็ไม่ได้ไปกรีซกับป้าๆ ด้วย ทั้งๆ ที่กรีซก็เป็นหนึ่งในประเทศที่เราชอบ แต่ไม่เป็นไร ยังเหลือหมูอยู่อีกคน อิอิ…

อยู่ว่างๆ เราเลยรื้อหาเงินยูโรที่แอบเก็บไว้มาเตรียมการ แต่กลับเจอดวงเก่าที่หมอดูที่เชียงใหม่ตอนไปเที่ยวงานราชพฤกษ์ให้จดไว้ คุณหมอดูทายว่าเราจะเจอเนื้อคู่ปี ๕๐ หรือต้นปี ๕๑ เป็นคนต่างชาติ อายุห่างกันมากๆ เลยให้นึกเข้าข้างตัวเองว่า หรือจะเป็นคุณพี่อองวินฟระ แต่คุณพี่อองวินแต่งงานแล้วนี่หว่า แถมยังใส่แหวนที่นิ้วนางอยู่ด้วย ท่าทางจะรักมั่นคง ครอบครัวไม่ระหองระแหง แต่เอ… หรือเราจะเจอใครช่วงเดินทาง แต่ดวงแต่งอีกตั้ง ๔ ปี แน่ะ กว่าจะถึงตอนนั้น ไข่ก็หมดอายุพอดี… กลุ้มใจๆๆ…