งานแต่งโบว์

พักหลังๆ นี่เราห่างเหินจากวงการแต่งงานมาก คงเป็นเพราะเพื่อนๆ เราเลยวัยแต่งงานกันมามากแล้ว ส่วนงานเด็กๆ เราก็ไม่ค่อยไป อาศัยฝากซองลูกเดียว แต่งานไอ้โบว์นี่เป็นของยกเว้นวะ เพราะมันเคยเป็นลูกน้องเราที่พลัสฯ และชีวิตมันก็ช่างระหกระเหินเหลือเกิน แต่แหม… คุณน้องเล่นจัดงานแต่งที่แปดริ้ว อิชั้นจะไปยังงัยละเนี่ย ดีที่นกอยากไป เลยได้แอบเอารถบริษัทมาใช้ แล้วไปด้วยกัน แล้วเลยกัดฟันใส่ซองไปหลายพัน ซึ่งก็คิดถูก เพราะพี่ตุ๊กบอกว่า พ่อ-แม่ฝ่ายหญิงเก็บสินสอดไปเรียบ ไม่มีคืนให้คู่บ่าว-สาวเลย ดีที่งานแต่งจัดโดยฝ่ายชาย ไอ้โบว์มันคงได้ค่าซองบ้าง เราเลยนึกถึงที่นกพูดตอนมาด้วยกันว่า ถ้าผู้ใหญ่เขี้ยวๆ ให้เราไปทำเช็คของขวัญระบุชื่อซะ เท่านี้เงินก็จะไม่กระเด็นไปไหนได้ เราก็หวังว่า เงินค่าซองมันจะไปถึงไอ้โบว์ และชีวิตคู่มันจะไปกันรอดนะ เพราะแค่เริ่มต้นชีวิตคู่ ก็ผจญอุปสรรคใหญ่ซะละ…

ในงานเราได้เจอผู้ร่วมงานเก่าๆ หลายคน ทุกคนดูตื่นเต้นที่ได้เจอเรา ทำเอาเราใจหายเล็กๆ นี่เราตัดสินใจถูกที่ลาออกมาหรือป่าววะ แต่ที่เด็ดสุด คือ เราเจอพี่เมธาด้วย (ตอนแรกนึกว่าจะมีแต่พี่ตุ๊กกับพี่พีไปซะอีก) พี่เค้าเลยเรียกมานั่งด้วยกัน (ตามมารยาท) แต่เราไม่เกรงใจ เลยนั่งข้างพี่เมธาซะเลย คุยไปคุยมาพักนึง พี่เมธาก็ถามเราว่าจะกลับมาพลัสฯ ไม๊ เราเลยตอบว่า "ถ้าจะกลับ หนิงไม่ under ไอ้ทั่นเปานะคะ" ก็แหม… ไอ้เปาน่ะ ลูกน้องเรา ปีนี้ได้โปรโมทมาเป็นรองไดเรทเตอร์ ถ้าเรากลับจริงๆ เราก็ได้นั่งแท่งไดเรกเตอร์นะซิ แล้วแบบนี้ป้า(แม่)มดจะยอมได้เหร๊อ…