ซวย

เราแหม่งๆ ในใจตั้งแต่ตอนเราเอาบุ๊คฉบับจริงไปยื่นเพิ่มเติมให้ปุ๊กว่า เดี๋ยวตอนคืน ต้องได้คืนไม่ครบแน่ เพราะเราทำอะไรมักมีอุปสรรคอยู่เสมอ และถ้าสังหรณ์ในทางร้าย มันมักจะเป็นจริงทุกครั้งไป (ดูอย่างตอนมือถือหายดิ) คราวนี้ก็เป็นไปตามคาด พอเรากลับมาถึงออฟฟิส แกะซองที่รับมาจากสถานฑูตฯ ก็เห็นว่า เขาไม่ได้คืนบุ๊คของแม่กับปุ๊กมา โธ่โว๊ย! นี่ถ้ายอมเสียเวลาที่สถานฑูตฯ ซัก ๕ นาที แกะมันตรงนั้น ก็ไม่วุ่นวายแบบนี้ล่ะ เราเลยบอกปุ๊กว่า ให้รอกลับมาจากเที่ยวทัสมาเนียก่อนนะ แล้วเราจะไปเอาคืนให้ เซ็งจริงๆ เลย…

แล้วปุ๊กก็ส่งคนรถมารับ Passport และเอกสารอื่นๆ จากเราเพื่อไปทำใบขับขี่สากลให้ เฮ้อ… ค่อยยังชั่วหน่อย หมู่นี้เรายุ่งเรื่องไปเที่ยวคราวนี้มาก จนโดนผู้รับเหมาแซวว่า หมู่นี้คุณหนิงยุ่งมากๆ เลย แต่ไม่ใช่เรื่องงานนะ ๕๕๕…