Day I - Hobart

หลับไป ๑ ตื่น ก็ถึง Melbourne ตอนแรกพวกเราเข้าใจว่า มันจะสามารถ Check through เพราะได้ Boarding Pass ทั้ง ๒ ใบ แต่ที่ไหนได้ พอถึงสนามบิน Melbourne มันดันไม่ให้ International Transit เฉยเลย กว่าจะคุยกันเข้าใจว่าต้องออกมา Check in และ Load กระเป๋าอีกรอบ ก็เสียเวลาอีกนานโข ดีที่มีเวลาต่อ Flight นาน เราก็บ่นๆ กับปุ๊กว่า มันช่างไปรับนักท่องเที่ยวเล๊ย แถมตอนผ่าน Customs ก็ให้ต้องลุ้นอีกรอบ เพราะพวกเราเอามาม่ากับน้ำปลามา เราว่าน้ำปลาน่าหวาดเสียวกว่ามาม่าอีกวะ แต่ก็ติ๊กช่องไม่ต้อง Declare กะว่า ถ้าซวย จะแก้ตัวว่า "อ้าว เหรอคะ สงสัยติดกระเป๋ามาจากทริปที่แล้ว" แต่ปรากฎว่า มันสแกนกระเป๋าทุกใบใหม่ ทำเอาเราลุ้นหัวใจแทบวาย ส่วนปุ๊กต้องเอามาม่าที่กระเป๋าแม่มารวมกับของปุ๊ก เผื่อโดน จะได้โดนแค่คนเดียว และปุ๊กก็พูดภาษาอังกฤษได้ดีกว่าแม่ แต่สุดท้ายทุกคนก็ผ่านออกมาด้วยดี

พอออกมาได้ ก็ปรี่จะไปเช็คอินเพื่อจะไป Hobart อุตส่าห์คิวตั้งนาน พอถึงคิว ปุ๊กโดนด่าว่า อ่านหนังสือไม่ออกรึงัย เขาให้เช็คอินภายใน ๒ ชม. ก่อนขึ้นเครื่อง นี่มันยังไม่ถึงเวลา แป่วววว เลยผลัดกันไปเดินเล่น เพราะสนามบิน Melbourne ใหญ่ใช้ได้ ร้านเยอะดี พอเดินแก้เบื่อได้ เรากับปุ๊กเล็งๆ พวกเสื้อยืดลดราคากับของกระจุกกระจิกไว้ แต่แม่ไม่รอซื้อ Magnet ประเดิมก่อนใคร แล้วก็ได้เวลาเช็คอินจริงๆ ซะที

สนามบิน Hobart มีเครื่องบินจอดแค่ ๒ ลำ เล็กกว่าสนามบินหาดใหญ่ซะอีก เพราะให้คนเดินลงจากเครื่องเข้าตัวอาคารได้เลย แถมพอเข้าตัวอาคารปุ๊ป ก็ถึงสายพานรับกระเป๋าเลย ฮ้า… เรากับปุ๊กก็ปรี่เข้าไปหยิบโบว์ชัวร์ท่องเที่ยวใหญ่ พอได้กระเป่ากันครบ ก็ไปรับรถที่จองไว้ มันคือ Nisson X-Trail แบบ 4Wheels (เพราะ ๒ ป้า กลัวตะลุยป่าไม่มันส์) ปรากฎรถคันใหญ่กว่าที่เราคิดมาก เลยให้ปุ๊กขับก่อน พอถึงโรงแรม หญิงก็โทรมาอวยพรให้เดินทางปลอดภัย เราเลยขำใหญ่ หญิงมันคงเหงาวะ เพราะต้องอยู่ กทม. คนเดียวหลายวัน ไม่เป็นไร จะเที่ยวเผื่อนะจ๊ะ

แล้วก็ออกไปขับรถชมเมือง บังเอิญขับผ่านร้านจีน แต่พอจะกลับมาอีกที ก็หาทางกลับไม่ได้ ขับวนอยู่ตั้งนานจนหมดหวัง พอเลิกหวัง ก็วนกลับมาหน้าร้านพอดี ให้ตายเหอะ โรบิน! มื้อนี้เลยได้กินของอร่อย เตรียมพร้อมไปเที่ยวพรุ่งนี้