Day VI - Freycinet National Park

สถานที่ที่จะไปออกเสียงว่า เฟรซิเน่ แม้ว่ามันจะลงท้ายด้วยตัวที (T) ก็ตามที ซึ่งคุณป้าที่ National Park บอกว่า มันเป็นภาษาฝรั่งเศสน่ะ Frecinet กินอาณาเขตหลายเมือง และเป็นอุทยานฯ แนวทะเล หลังจากที่เราเที่ยวภูเขามาหลายวัน ก็ขอเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง และเพื่อให้พรุ่งนี้สามารถเข้า Hobart ไม่สายมาก เรากับปุ๊กเลยตกลงว่าจะค้างกันที่เมือง Bichino แต่จาก Lauceston มาเมืองนี้ ก็ขับกันหลาย ชม. อยู่ จนเที่ยงก็ยังไม่ถึง เลยหา Lake เพื่อแวะกินข้าว (ทัสมาเนีย Lake เยอะมากกกกก) สุดท้ายก็ได้มาอันนึง ต้องขับแยกออกมาจากถนนสายหลักนิดหน่อย แต่ที่สำคัญ คือ บรรยากาศน่ากลัวมาก ยังกับ Sleepy Hollow ตอนแรกเรากะไม่กินแล้วนะ แต่พอเห็นว่า น่ากลัวขนาดนี้ก็ยังอุตส่าห์มีคนมาตั้งแคมป์อีก มันคงโอเคแหละ เลยแวะกินข้าวเที่ยงกัน

พอถึง Bichino ปุ๊ป ก็แวะ I ก่อนเลย เพราะเรายังไม่มีที่พักกัน คุณป้า I แนะนำให้ไปพักที่ Motel นึง ซึ่งเป็นแนวตู้คอนเทนเนอร์ แต่มีครัว ตอนแรกปุ๊กทำท่าลังเล เพราะรู้สึกว่ามันเหมือนตู้ตามไซท์ก่อสร้าง แต่เราบอกให้ทนเอาหน่อย เพราะแค่คืนเดียว พรุ่งนี้ก็จะได้นอนใน Apartment ใน Hobart ที่เราจองไว้แล้ว ตอนเข้าไปจ่ายเงินที่พัก ปุ๊กสังเกตว่าในโบว์ชัวร์เขามีสถานที่ที่เรียกว่า Blow hole เลยขับไปดูกัน เพราะก็อยู่ใกล้ๆ (เมืองเล็กนิดเดียว กระพริบตา ๒ ที ก็ขับเลยเมืองแล้ว) ปรากฎว่า เป็นสถานที่ที่น่าสนใจมาก มันเป็นที่ๆ น้ำทะเลสาดมาโดนหิน แล้วกระเด็นเป็นฟองใหญ่ๆ ให้คนกี๊บก๊าบกันใหญ่ พวกเราถ่ายรูปกันใหญ่แบบต้องรอจังหวะให้น้ำทะเลฟู่ๆ เป็นก้อนใหญ่ๆ สนุกกันพอแล้ว ก็ไป Water Hole

Water Hole เป็นเหมือนบ่อน้ำผุ น้ำใสมาก แต่แม่ไม่ยอมเดินไปจนถึง เพราะบรรยากาศระหว่างทางดูวังเวงไปหน่อย แถมไม่มีนักท่องเที่ยวคนอื่นด้วย (ผิดกับทุกที่ๆ เราไป มีนักท่องเที่ยวตลอด ดูอย่างไอ้เลคเมื่อตอนเที่ยงดิ) เลยถ่ายรูปกับแป๊ปนึง ก็กลับ

กลับมาที่พัก ทุกคนเข้าครัวกัน (ดูๆ ไปมันก็โอเคนะ ไม่เลวร้ายเหมือนไซท์ออฟฟิสซะหน่อย) ส่วนเราออกไปถ่ายรูป เพราะขากลับเห็นฟ้าสวยดี และก็ไม่ผิดหวัง มีเมฆหน้าตาเป็นแมนต้าด้วย หุหุหุ… ตอนก่อนออกไปถ่ายรูปเราถามคุณลุงเจ้าของที่พักว่า จะไปดูเพนกวินตอนกี่โมงดี คุณลุงบอกให้ไปตอนทุ่มนึง และห้ามใช้แฟลชถ่ายรูปเพนกวิน เพราะมันไม่มีหนังตา เลยกระพริบตาไม่ได้ และห้ามเอาไฟฉายส่องด้วย เพราะเพนกวินโดนแสงมากๆ ตาอาจบอดได้ ฮ้า… แต่พอเราเดินไปดูที่ดูทางแล้ว ก็เปลี่ยนใจไม่ไปดูเพนกวิน เพราะทางลงมันก็มืดๆ เป็นหินอีกตะหาก เผลอๆ อิชั้นอาจกลิ้งตกทะเล และจุดที่เพนกวินขึ้นก็ห่างไป ๒๐๐ เมตร มันจะตัวเท่ามดไม๊ฟระ ถนอมตัวไว้ดีกว่าเรา…