Day VII - Back to Hobart

ปุ๊กไปเช็คเอาท์แล้วมาบอกว่า คุณลุงผิดหวังผิดหวังที่เราไม่ได้ไปดูเพนกวินกัน แหม… นึกไม่ถึงว่าคุณลุงจะมีการติดตามผลขนาดนี้ ขอโทษนะค๊า… แล้วคราวนี้ก็ล้อหมุนไปอุทยานฯ Frecinet จริงๆ มีหาดสวยๆ หลายอัน น้ำใสเป็นสิมิลัน อากาศก็ไม่หนาวแล้ว แดดเปรี้ยงอีกตะหาก (ผิดกับฝั่ง Craddle Mountain สุดๆ) เราแวะไปดูจุดชมวิวกัน วิวสวยมาก แต่ก็ไม่มากพอที่จะทำให้ชาวคณะนั่งเครื่องบินเล็กชมวิวกัน ฮ้า… ระหว่างทางไปโฮบาร์ท เราเห็นคนขี่จักรยานอยู่ริมถนน ปุ๊กบอกให้เราถ่ายรูปไปให้พี่ณัฐดู แต่เราไม่ทำ เพราะกลัวพี่ณัฐเห็นรูปแล้วคลั่ง ลางานมาเที่ยว ๒ อาทิตย์ เราคงถึงตาย เลยได้แต่มุขกัน

มาถึงโฮบาร์ทตั้งแต่ ๕ โมง แต่เนื่องจากเราจะเช็คอินเร็ว ๑ วัน เลยตรงดิ่งไปที่ที่พักก่อน แต่ดันหาที่พักไม่เจอทั้งๆ ที่เราไปถูกตามแผนที่เป๊ะ สุดท้ายเลยตกลงว่าจะไล่ตามบ้านเลขที่ เพราะเราอยู่กันถูกถนนแน่นอน แต่ไล่ไปสุดถนนจนถึงไฟแดงที่ผ่านไฮเวย์เส้นนึงก็ยังไม่ถึง แต่ในที่สุด เราก็ไปถึงจนได้ และก็พบว่าแผนที่ผิดไปเป็นกิโล! แต่วิบากกรรมก็ยังไม่หมด เพราะเราไปถึงหลัง ๖ โมง พนักงานเลยกลับบ้านไปแล้ว เพราะมันเป็น Apartment ไม่ใช่โรงแรม เลยไม่มีพนักงานประจำ ๒๔ ชม. ฮ้า… อะไรกันวะ ในเวบก็ไม่เห็นบอก เรากำลังงัดโทรศัพท์ขึ้นมาโทรตามป้ายที่เขาเขียนไว้ ก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมาถามว่าให้ช่วยอะไร และในที่สุดโชคดีก็มาถึง (บ้าง) เพราะชีสามารถเปิดห้องให้เราได้ และได้ห้องที่เราจองไว้พรุ่งนี้พอดี เฮ้อ… กว่าจะได้ที่พัก เล่นเอาหมดแรง หาโรงแรม (Apartment) ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน จนตกดินไปเป็น ชม. เหนื่อยจริงๆ เรากะว่ากลับไปเมืองไทยก่อน เราจะเมลล์ไปเม้งไอ้ Hotel Club หนอย… ชาร์จเราไปตั้ง ๒๐ เหรียญต่อคืน แล้วแผนที่ยังผิดอย่างร้ายกาจอีก ไม่สามารถให้อภัยได้จริงๆ นะเนี่ย ฮึ่ม!

แต่ก็ชดเชยด้วยดินเนอร์อร่อยๆ เพราะเย็นนี้กับข้าวอร่อยเอามากๆ เนื่องจากว่าปุ๊กไม่ยอมกินผักหรือไข่เจียวที่ผัดจากเนยแล้ว แทบยังซื้อน้ำปลาขวดใหญ่อีกตะหาก พี่รัตน์เลยได้แสดงฝีมือย่างเต็มที่ เราเลยกินข้าวไป ๒ จาน ฮ้า…