เมื่อป้าไปอบรม Safety

หลังจากเลื่อนไปเลื่อนมาอยู่ชาตินึง เราก็ตัดใจไปอบรมเรื่อง Safety เพราะในที่สุดก็หนีไม่พ้น ต้องดูมันด้วย เพราะพี่ณัฐไม่ยอมไปขอ Site Manager ให้เราซะที เวลาประชุมเรื่องนี้ทีไร เรารู้สึกไม่ค่อยดีทุกทีที่ไม่รู้จะไป Add Value อะไร ประชุม Safety ทีไร ก็หนักไปทางประชุมเรื่องการจัดการเพื่อนบ้านทุกทีไป เฮ้อ...

แต่พอไปอมรมแล้ว แทนที่เราจะรู้สึกดีที่มีความรู้เพิ่มขึ้น เรากลับรู้สึกหนาวๆ ซนิ เพราะเราพึ่งจะรู้ว่า ไอ้ที่เราเซ็นอนุมัติไปโครมๆ ทุกวันให้ผู้รับเหมาทำงาน เราต้องรับผิดชอบด้วยถ้ามีอุบัติเหตุและมีการสืบสาวราวเรื่องขึ้นมาจริงๆ เออ... มิน่าล่ะ ใครๆ ถึงบอกว่า ทำงานแบบนี้เหมือนมีขาข้างนึงอยู่ในตาราง แห่ม... เครียดโว๊ย ต่อไปอิชั้นจะมุ่งมั่นตั้งใจจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ให้มากขึ้น แต่พอเห็น ตย. อุบัติเหตุที่เขาฉายให้ดูทีไร เรานึกถึงไข่นุ้ยทุกที คนซาดิดส์อย่างมันคงซี๊ดซาดส์ถูกใจอย่างเมามันเป็นแน่ เป็นทีน่าสังเกตว่า ตย. แย่ๆ ในเรื่องของอุบัติเหตุจะเป็นคนแนวหน้าตาอย่างคนบ้านเฮา หรือออกแขกๆ หรือไม่ก็ตี๋ๆ เห็นแล้วก็กลุ้มใจ เพราะคนไทยไม่มีจิตสำนึกด้านความปลอดภัย (รวมถึงตัวเรา) ชอบหยวนๆ พอมีอุบัติเหตุทีถึงจะสำนึก ผิดกับญี่ปุ่น นี่ช่างเป็นสุดยอดในด้าน Safety จริงๆ ฟันธงได้ ตัวอย่างดีๆ ที่เขายกมาให้ดู ล้วนแล้วแต่เป็นของประเทศนี้ทั้งสิ้น

เออ... ได้ออกมานอกกะลาบ้าง ก็รู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง...