กามิกาเซ่

หลังจากที่ทนกับมือถือใช้งานได้บ้าง-ไม่ได้บ้าง (ซึ่งไม่ได้ซะเป็นส่วนใหญ่) วันนี้ก็ได้ฤกษ์ไปเปลี่ยนซิมซะที แต่ปรากฎว่าร้าน (ศูนย์ฯ) ดันปิดวันอาทิตย์ซะนี่ ซึ่งอิชั้นยอมไม่ได้แล้ว เลยลองไปร้านที่ Big C เผื่อฟลุ๊ค แต่ก็ไม่ฟลุ๊ค เฮ้อ… (น้องที่ศูนย์ฯ ใจเย็นมาก service mind สุดๆ - คนภูเก็ตนี่ใจดีจริงๆ สงสัยจะสามารถประชันความน่ารักแข่งกับคนกระบี่ได้แบบหายใจรดต้นคอเลยทีเดียว) แต่อิชั้นก็ทนไม่ได้แล้ว เลยซื้อ Pre-Paid มาใช้แก้ขัดก่อนที่หมะจะติดต่อเราผ่านทางมือถือพี่สุชาติอีกเป็นครั้งที่ ๒ และหงษ์ต้องไปรบกวนน้าอินตอนค่ำๆ เพราะไม่สามารถติดต่อเราได้ทันเวลา ทำเอาวัยรุ่นเซ็งเพราะต้องเสียเงินโดยใช้เหตุเลยงานนี้ แล้วเลยไปตัดผม, ดัดผม และ treat ผม ทุ่มเทกับศรีษะอย่างเต็มที่ หวังว่ามันจะสวยขึ้นบ้างอะนะ

พอกลับบ้านหมะก็โทรมาเล่าเรื่องเกี๊ยกว่า อี๊ได้จัดการกามิกาเซ่เรื่องนี้ไปเรียบร้อยแล้ว โดยการเรียกเกี๊ยกมารับขนมของฝาก แล้วถือโอกาสถามเกี๊ยกว่ามีแฟนหรือยัง ซึ่งพอเกี๊ยกตอบว่าไม่มี อี๊ก็ได้โอกาสพูดว่า ที่บ้านเราชอบเกี๊ยกกันทุกคน :-O แล้วเกี๊ยกคิดยังงัยกับเรา แต่ในระหว่างที่เกี๊ยกยังตอบกว้างๆ เป็นทะเลอยู่เลยว่า เราเป็นคนเก่ง-คนดียังงัยโน่นนี้ แต่ยังไม่ยอมตอบเรื่องความรู้สึกที่มีกับเรา ก็มีระฆัง (โทรศัพท์จากที่บ้านมาตามตัวด่วน เนื่องจากเครื่องจักรที่โรงงานมีปัญหา) มาช่วยชีวิตเกี๊ยก (หรือชีวิตเราก็ไม่รู้กันแน่) เฮ้อ… รอดตัวไป...

ตอนนี้เลยต้องมาปวดหัวคิดแก้สถานการณ์ เพราะยังงัยเสียตามมารยาทแล้วเกี๊ยกจะต้องโทรมาขอบคุณเราเรื่องขนม แล้วเราจะคุยกับเขายังงัยดีล่ะ... เฮ้อ...