ค่าโง่ ๖๐๐ บาท

วันนี้ได้ฤกษ์ไปกรุงเทพฯ เก็บของ แต่พอไปถึงสนามบินภูเก็ตก็นึกขึ้นมาได้ว่าลืมกุญแจคอนโด แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะในห้องมีอีกชุดนึง เอาไว้เรียกเขามางัดกุญแจละกัน ว่าแล้วก็ตรงดิ่งไปเล้าจ์ของบางกอกแอร์เวย์เพื่อโซ้ยอาหารเช้าก่อน อร่อยจริงๆ มีน้ำผลไม้ให้เลือกตั้งเยอะ ดีกว่าตอนไปหลวงพระบางอีก เลยซัดซะเต็มที่ แต่พอขึ้นเครื่อง ทางสายการบินก็เสิร์ฟอาหารอีก งานนี้เล่นเสิร์ฟบะหมี่ไก่และไอติมวอลล์เป็นของหวาน ทำเอาเราแทบจุก อิ่มจริงๆ เลย… ชักจะติดใจบางกอกแอร์เวย์แล้วนะเนี่ย หุหุหุ…

พอมาถึงคอนโดฯ เราก็รีบเรียกช่างกุญแจมางัดห้อง หลังจากเสียค่างัดห้องไป ๖๐๐ บาท เราก็พบว่าในห้องเราไม่มีกุญแจเข้าห้อง มีแต่กุญแจห้องนอน เลยชักคุ้นๆ ว่า เหมือนว่าเราน่าจะฝากกุญแจหน้าห้องไว้ที่นิติฯ นี่นา แล้วก็เป็นดังคาด สรุปว่างานนี้เราเลยเสียเงินโดยใช่เหตุ ถือเป็นค่าโง่ หรืออีกนัยหนึ่ง คือ ค่าไม่มีสตินั่นเอง โอ๊ย! เซ็งโว๊ย!!!

แล้วก็ต้องรีบหายเซ็ง เพราะยังมีเรื่องต้องจัดการอีก (เรานึกขึ้นมาได้ว่า TNT น่าจะมีบริการรับ-ส่งของในประเทศ เพราะเห็นมันมาส่ง Model โครงการจากกรุงเทพฯ มาภูเก็ต) คือ ต้องเก็บของใส่กล่องแล้วชั่งน้ำหนัก แล้วโทรไปบอก TNT ภายในเวลาทำการ (ลูกค้าต้องแจ้งน้ำหนักและขนาดของพัสดุก่อนนัดรับของ เพราะ TNT ต้องใช้ในการคำนวณค่าบริการและจัดรถให้เหมาะสมต่อของที่มารับ) ให้มารับของเราไปส่ง ส่งไปภูเก็ต ๒ กล่อง และยะลา ๔ กล่อง หมดเงินไป ๒,๘๐๐ บาท กว่าๆ ก็ถือว่าโออ่ะ เพราะไม่ต้องแบกของไปหัวลำโพง เรายิ่งยกของหนักๆ ไม่ได้ซะด้วย แค่เอาของใส่กล่อง ยกขึ้นตาชั่ง ก็เสียวแผลจะแย่แล้ว… กว่าจะเก็บของเสร็จ (จริงๆ ก็ไม่เสร็จดีหรอก ต้องมีอีกช๊อตนึง สงสัยจะเป็นรอบวันหยุดปิยะฯ แน่) เล่นเอาเราหมดแรง เลยไม่ได้โทรนัดนกให้มาเอาใบรับกล้อง ซึ่งปรากฎว่าหลังจากที่รอมาร่วม ๓ เดือน ทาง Cannon ก็ซ่อมกล้องให้เราจนได้ โธ่! อุตส่าห์ไปโม้ไว้ว่า Canon ใจดีให้ทั้งกล้องทั้ง Housing ใหม่ ยังงี้ถือว่าไม่แน่จริงนี่นา… เลยเซ็งอีกรอบครับท่าน!

หลังจากอยู่แบบไม่มีตาชั่งมาร่วมเดือน วันนี้เลยต้องรีบขึ้นตาชั่งในห้อง ปรากฎว่า… แต่น แตน แต๊น… น้ำหนักเราขึ้นมาแค่ ๑ กก. ค่อยยังชั่วหน่อย (เพราะรู้สึกว่ามันน่าจะขึ้นมาเกือบเท่าเดิมแล้วน๊า...) แต่ต่อไปต้องระมัดระวังเรื่องอาหารการกินแล้วเรา ยิ่งยังไม่สามารถออกกำลังกายอยู่ด้วย มันจะอ้วนเอาง่ายๆ นะเนี่ย…