ในที่สุดก็ครบ ๒ เดือน ที่เราผ่าตัด ตอนนี้เราไม่เสียวแผลแล้ว แต่ต่อมปวดฉี่ยังทำงานไม่ปกติอยู่เหมือนเดิม ก็เลยยังรู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง ให้ความรู้สึกว่ายังไม่หายดียังงัยยังงั้น แถมพอเห็นแผลตัวเอง ก็ทำให้จำได้ว่าเราพึ่งผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมา ก็หวังว่านี่จะเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตของเราแล้วนะ ขออย่าให้มีการผ่าตัดอะไรแบบนี้อีกเลยในชีวิต สาธุ!
เจอคนภูเก็ตจริงใจอีกล่ะ ชักเชื่อแล้วสิว่า คนภูเก็ตน่ารัก ก็แหม… ถอยรถมาชนรถเราในที่จอดรถ แทนที่จะหนีหายไป ดันมาเฝ้ารถเรา กลัวเราจะหาคนที่เป็นต้นเหตุไม่เจอ ให้มันได้งี้สิ เลยทำเอาเราโมโหไม่ออก โชคดีที่เสียหายแค่กันชนหน้าถลอกนิดหน่อย เลยขับมันต่อไป (ไม่เคลม)
พอค่ำๆ เกี๊ยกก็โทรมาขอบคุณเรื่องขนมของฝาก (หลังจากฝากไปร่วม ๒ อาทิตย์) ทำเอาเราทำใจอยู่นานกว่าจะรับสาย ใจฝ่อๆ ยังงัยพิกล เพราะเฮียเล่นหายไปตั้งนาน ก็คุยกันเกือบ ชม. เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เราก็ดันไม่กล้าเกี๊ยกตรงๆ เรื่องที่เกี๊ยกโดนน้าเราสอบสวนในวันนั้น เกี๊ยกก็ไม่พูดถึงเลยด้วย เอาเหอะ ไหนๆ ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมแล้วนิ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อไปก่อนละกัน
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ชั้นถือว่าเรื่องนี้ชั้นต้องให้เครดิตเค้านะ ที่เค้าตัดสินใจทำแบบนี้ (ทำแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น)
แต่ไงอย่าลืม download เพลงของปานนะ
อยู่คนเดียวมันเหงา... เข้าใจ : )
พี่ไม่เผื่อใจไว้ว่าต้องผ่าตัดตอนคลอดเหรอ >:) น้องเราบอกว่า มันเจ็บโคตรๆเลย เจ็บจนทนแทบไม่ไหว จนหมอต้องผ่าตัดเอาออกให้ มันว่าเจ็บอย่างงี้มีลูกคนเดียวก็พอเลยอะ
ปล. ส่งเพลงไปให้ฟังถึงที่แล้ว อิอิ
เก๋พูดได้เข้าหูมาก :D
ขอบใจที่ส่งเพลงมาให้ แต่คงไม่ได้ใช้หรอก เพราะอีก ๖ เดือน พี่ก็กลับไปเลี้ยงไอ้ตัวเล็ก-ลูกน้องชาย (ตอนนี้อายุ ๑ เดือน) แล้วล่ะ จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวซะที : )
Post a Comment