ปิ๊กภูเก็ตแล้วก๋า

ไผแวะมารับของคืน แล้วเลยได้คุยกับปุ๊กกับหมูด้วย ก็ขำๆ กันดี เราเล่าเรื่องกางเต๊นท์ไม่สำเร็จให้ไผฟัง แล้วรีบแก้ตัวว่า มันไม่มีวิชากางเต๊นท์ใน Structural Analysis นะ ไผบอกว่า "ให้เอาน้ำเทลงไปแก้วนึง ดินก็จะนิ่ม คราวนี้ก็จะสามารถปักสมอได้สบายๆ โดยไม่ต้องใช้ฆ้อน อันนี้อยู่ใน Soil Mechanics I" เราเลยถึงบางอ้อ เออ นั่นสินะ ลืมได้งัยเนี่ย… -_-" เอาไว้แก้ตัวคราวหน้าก็แล้วกันนะหมู แล้วเราก็โทรหาเฮียอ๊อดอีกรอบ ก็ยังไม่สำเร็จ เราเลยตัดสินใจไปเที่ยวกับชาวคณะต่อ เลยโดนแซวว่า พอหมอดูทักว่าไม่ควรทำกิจการส่วนตัวก็เลยไม่ไปดูงานเชียวนะ เลยตอบว่า "ชั้นจะให้สามีเลี้ยงตะหาก เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องทำงาน" ปุ๊กแซวว่า "น้ำตาตกทุกวัน ๑๐ ปีเลยนะ คิดให้ดี" เราก็ยืนยันว่าไม่กลัว "สี" ทนได้

วันนี้เหมารถสองแถวเที่ยว ๕๐๐ บาท หรือ ๗๐๐ บาท นี่แหละไม่ค่อยแน่ใจ โดยเริ่มที่การไปไหว้พระที่วัด คราวนี้ไว้ ๓ วัด วัดแรก คือ วัดเจดีย์ ๗ ยอด ส่วนอีก ๒ วัด จำชื่อไม่ได้อีกตามเคย แล้วก็ไปร้าน Love at First Bite แต่คนเยอะมาก เต็มไปด้วยรถทะเบียน กทม. ตามที่นังไผมันประชดจริงๆ เลยตัดสินใจไม่แวะกัน ตรงไปที่ตลาดผ้า (ที่ไผแนะนำ) อยู่ใกล้ๆ กับตลาดวโรรส ระหว่างทางมีศาลเจ้าอยู่ หญิงหันมาถามเราว่า คราวนี้เราไหว้พระครบ ๙ วัดรึป่าว ไล่มาจากฮ่อกงเลย ก็ช่วยๆ กันนับ หญิงนับพระองค์ใหญ่ที่เราไหว้กันอยู่ไกลๆ ตอนที่อยู่ฮ่องกงด้วย ก็ครบ ๙ วัด พอดี เราเลยแซวว่า "ถ้าอย่างนั้นชั้นน่ะไหว้ครบ ๙ วัด แต่เธอไหว้ไม่ครบ เพราะที่วัดกองมู เธอมัวแต่โทรศัพท์อยู่" หญิงเลยรีบพุ่งเข้าไปไหว้ศาลเจ้าทันที เลยกลายเป็นว่า ปีใหม่นี้เราไหว้พระ ๑๐ วัด ไม่ใช่ ๙ วัด ; p ว่าแล้วก็เดินตลาดผ้าต่อ เรา, ปุ๊ก และหมู ได้กางเกงมาคนละตัว แล้วก็ไปต่อกันที่ตลาดวโรรส แต่เราดันเฟอะฟะลืมมือถือไว้ที่ร้านกางเกง เลยต้องย้อนกลับไปเอา เฮ้อ… หมู่นี้ป้ามากเลย เดี๋ยวลืมโน่นเดี๋ยวลืมนี้ เสร็จแล้วก็ไปกินข้าวเที่ยงที่ร้านข้าวซอยฟ้าฮ่ามอีกแล้ว แต่คราวนี้รู้สึกว่าไม่ค่อยอร่อย เนื้อออกจะแข็งๆ สงสัยจะเป็นเพราะที่ร้านไม่มีเวลาเคี่ยว ต้องรีบเอาออกมาขายให้ทันกับลูกค้า

พอกลับมาถึงโรงแรม ก็ให้มีการโมโหกันอีกรอบ เพราะทางโรงแรมงก (หรือจัดการไม่ดีก็ไม่รู้) ไม่ยอมเตรียมรถให้พวกเรา ๒ คัน พยายามจับคณะเรากับอีกคณะรวม ๑๑ คน ขึ้นรถตู้คันเดียวกันให้ได้ แล้วจะเอากระเป๋าไปไว้ที่ไหนละเนี่ย เพราะของเยอะกันทุกคน สุดท้ายก็ช่วยๆ กัน นั่งยัดๆ อุ้มของไว้บนตักบ้าง ก็เบียดๆ กันไป เรานึกในใจ ไม่เอาอีกแล้วโรงแรมเชียงใหม่ ฮิลล์ เนี่ย พอถึงสนามบิน เราขอเช็คทรู เพราะเราจะบินต่อไปภูเก็ตเลย เลยให้ลุ้นๆ ว่า กระเป๋าเราจะไปถึงภูเก็ตไม๊ เพราะไม่ค่อยมั่นใจไอ้สุวรรณภูมินี่เลย แถมเราซื้อตั๋วแยกตอนอีกต่างหาก และหมู่นี้เราใช้ดวงไปเยอะมาก เดี๋ยวกล้องหาย เดี๋ยวกระเป๋าหาย แต่ก็ขี้เกียจเช็คอิน ๒ รอบ เลยตัดสินใจเสี่ยงดวงดูอีกรอบ

แล้วก็ถึง กทม. โดยสวัดิภาพ ส่วนเราก็แยกตัวต่อไปภูเก็ต และแล้วไฟล์ทไปภูเก็ตก็เลท นี่อิชั้นอุตส่าห์ทุ่มทุนการบินไทยแล้วนะเนี่ย เลยต้องโทรบอกตั้มก่อน เดี๋ยวมันจะรอเงกพอดี แล้วก็โทรหาเกี๊ยกย้ำว่า เราจะกลับบ้านคืน ๒๘ ให้ไปรับเราด้วย คราวนี้เกี๊ยกคุยกับเรานานเลย แบบว่าไม่ได้คุยกันยาวๆ นานแล้ว เออ… เอาเข้าจริงๆ เฮียก็คุยเก่งเหมือนกันนะเนี่ย… ไฟล์ทถึงภูเก็ตเกือบเที่ยงคืน และแล้วกระเป๋าเราก็กลิ้งออกมา ฮ้า… ไม่อยากจะเชื่อเลย… กว่าตั้มจะส่งเราที่หอ กว่าจะได้นอนก็ตี ๑ ครึ่ง เหนื่อยจริงๆ เป็นอันว่า long holiday ของเราจบแต่เพียงเท่านี้ (พรุ่งนี้ไม่อยากไปทำงานเล๊ย…) ส่วนหญิงจะต่อทริปไป count down ที่ดูไบกับที่บ้านในอีก ๒ วันข้างหน้า นี่สิถึงนับเป็นหญิงโสดรายได้ดีตัวจริง!