กรรมกรสาวตัวจริง

พี่ณัฐโทรมาบอกว่า น้ำรั่วที่ออฟฟิส แถมยังรั่วตรงหน้าห้องคุณเบนอีกตะหาก เราเลยต้องแวะไปดูให้ (ไม่น่าบ้านอยู่ใกล้ไซท์เลยตรู) แต่ก็นึกในใจว่า แล้วเราจะทำอะไรได้วะ ผู้รับเหมาหยุดงานหมดแบบนี้ จะให้เราไปวิดน้ำแทนรึงัย แต่พอไปถึงไอ้แจ๊คก็โทรเข้ามือถือเราแล้วพูดด้วยน้ำเสียงซะใจสุดๆ ว่า "ได้ข่าวว่าพี่ต้องการให้ผมรับใช้ใช่ไม๊ครับ" เรางี้อึ้งไปเลย เออ… จะจำไว้ไอ้แจ๊ค แล้วก้อท่องในใจว่าเอาวะ Each dog has each day! ทีใครก็ทีมัน แล้วเลยระงับใจพูดไปว่า "เออ งั้นต้องรบกวนคุณแจ๊คให้กรุณาส่งคนมาวิดน้ำโดยด่วนด้วยค่ะ" แล้วระหว่างที่รอคนงาน เราก็ปีนขึ้นไปดูบนดาดฟ้าด้วยร้องเท้าแตะแบบคีบอันแสนลื่นของเรา (นี่อิชั้นจะร่วงลงมากระแทกพื้นตายไม๊เนี่ย กลัวความสูงก็กลัว โธ่โว๊ย ทำไมตรูเลือกทำอาชีพนี้วะเนี่ย… รู้งี้ตั้งใจเรียนแล้วออกมาทำดีไซน์ดีกว่า ฮ่วย!) เพราะต้องไปชี้จุดทุบ curb เอาวะ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อนละกัน แต่ก็ให้งงๆ นะว่า มันทำออฟฟิสกันยังงัยวะ ดันทำ curb รอบดาดฟ้า แต่ดันไม่ทำ drain ซะนิ นี่กะจะขังน้ำฝนไว้ดูเล่นหรือว่าจะทำสระว่ายน้ำบนชั้นดาดฟ้ารึงัย อย่าให้ใครมารู้เข้าเชียว อายเขาตาย เป็น developer รายหญ่ายแท้ๆ… เฮ้อ…

แล้วรีบตาลีตาลานไปสปาของปุย เป็นการเข้าสปาเป็นครั้งแรกในชีวิต ป้าๆ ก็มากันครบ ขาดแต่หมู เพราะหมูไม่ใช่ชนชั้นกรรมกรเลยไม่ได้หยุดงานเหมือนพวกเรา ว่าแล้วเราก็ลองนวดหน้าดู ตอนนอนรอให้ไข่มุกมันซึมลงหน้า เรารู้สึกสบายจนเผลอหลับไปแป๊ปนึง แต่น่าเสียดายที่เตียงนวดเล็กไปหน่อย (ยังกับเตียงผ่าตัด พูดไปก็เสียวหน่อยๆ) เลยนอนแบบไม่ค่อยสบายใจ เพราะกลัวตกเตียง!