หัวหิน

หญิงได้บัตรพักฟรีที่ Veranda มา ๑ ใบ เลยทำให้ป้าๆ ได้ข้ออ้างในการไปเที่ยวหัวหินกัน คราวนี้ไปกัน ๕ คน มีปุ๊กกับแม่, หญิง (อันนี้แน่นอน), หมู และเรา ในใจเรานึกดีใจที่ในที่สุดก็ได้เห็นงานคุณต๊ะเต็มๆ ตาซะที หลังจากที่เห็นในนิตยสารต่างๆ มาเยอะแยะ ว่ากันว่าเป็น "ฮิป" รีสอร์ทแห่งแรกของชะอำนั่นเชียว

แต่พอเช็คอินเข้าห้องพัก ปุ๊กก็เริ่มบ่นเรื่องห้อง ไล่ตั้งแต่เบาะไม่สะอาด ต้นไม้ไม่เขียว ไปจนถึงดีไซน์ที่ไม่ Practical เช่น พื้นห้องน้ำลื่น, ประตูห้องน้ำที่ต้องเอื้อมตัวไปเปิด, ไปจนถึงตำแหน่งตู้ทีวี โดยมีหญิงกับหมูช่วยใส่น้ำมัน หมูบ่นว่า บีบสิวไม่ถนัด เพราะอ่างล้างหน้าหนาโคตร ส่วนหญิงบอกว่า นี่เป็นอ่างล้างหน้ารุ่นผู้ดีใช้ เพราะมันตื้นมาก ถ้าใช้ไม่ระวัง น้ำจะกระเด็นเลอะเคาเตอร์ไปหมด เราพยายาม Defense ให้ต๊ะสุดฤทธิ์ แต่ก็ดูไม่เป็นผล เลยนอนดีกว่า แล้ว ๓ ป้า ก็นอนเรียงกันเป็นปลาปิ้งอย่างเมามันไปจนบ่าย ๓ ได้ละมั๊ง ถึงได้ตื่นไปหาอะไรกิน (นี่ถ้าเจ๋อมาด้วย คงประชดพวกเราอีกว่า ที่บ้านไม่มีเตียงกันรึงัย) ซึ่งกก็ไม่รู้จะเรียกว่ามื้อเที่ยง หรือเย็นดี

สุดท้ายก็ไปลงเอยที่ร้านเจ๊เขียว แล้วพวกเราก็สังเกตว่าร้านเจ๊เขียวมีชื่อภาษาอังกฤษว่า Madam Green โอว… ช่างทันสมัยจริงๆ เลยจอร์จ แต่ที่สำคัญ คือ รสชาดอาหาร เราว่าสด-อร่อยคงเส้นคงวาดี และแล้วเราก็มีโอกาสได้ใช้บัตร KTC พร้อมสามารถลดค่าอาหารได้ ๑๐% แหม… ช่างน่าประทับใจบัตรนี้จริงๆ ตอนเราหยิบขึ้นมาใช้ ปุ๊กหัวเราะใหญ่ที่เรายังใช้บัตรเงินธรรมดาอยู่ เราก็เซ็งเหมือนกัน ไม่รู้ต้องเงินเดือนเท่าไร ทาง KTC ถึงจะยอมทำบัตรไททาเนี่ยม หรือแพลตินัมให้ แต่กลายเป็นว่าไอ้บัตรเงินธรรมดาใบนี้ให้วงเงินเยอะที่สุดในบรรดาบัตรเครดิตของเรา มากกว่า Citi Bank Platinum ซะด้วยซ้ำ เฮ้อ…

เนื่องจากกินข้าวเย็นเสร็จตั้งแต่ ๕ โมง พวกเราเลยถือโอกาสเซอร์เวย์รีสอร์ทอื่นๆ ที่อยู่แถวเขาตะเกียบซะเลย เผื่อว่าคราวหน้าจะได้มาพัก (แถมทำท่าหยิ่งเล็กน้อยว่าพวกอิชั้นพักกันที่ Veranda เชียวนะยะ) และหนึ่งในนั้นก็คือ The Rock ซึ่งเราเห็นลงในหนังสือหลายเล่มเหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่ได้เดินดูข้างนอก ไม่ได้เข้าไปดูห้องพัก ซึ่งรวมๆ แล้วก็โอเค

และก็ตามธรรมเนียม ต้องไปเดินตลาดหัวหิน และกินโรตีเป็นการปิดท้ายทัวร์ของวันนี้ ถ้าไม่มี ๒ กิจกรรมนี้ มันเหมือนไปไม่ถึงหัวหินยังงัยไม่รุซิหน่า…