ถึงบางอ้อ

ตอนเช้าเช็คเมล์เราถึงได้เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ณัฐถึงโวยเรานักเรื่องที่ไม่ยอมขอคุณติ๊กที่เราจะ leave w/o pay ก็อีตาพี่สุชาติไปนัดชาวบ้านในชื่อเรา แถมยังใส่ชื่อเราเป็นผู้เข้าประชุมอีก แกเห็นเลยงงว่าตกลงเราจะลาหรือไม่ลากันแน่ แถมตาตั้มก็ดันไม่ว่างประชุมแทนเราด้วย เพราะตาอเล๊กซ์ดันบินมาดูที่ในวันนั้นพอดีเพื่อจะ approve concept design ซึ่งคาดว่าเฮียจะต้องตามไปรับใช้ที่เกาะทั้งวัน เฮ้อ! แต่ช่างมัน โมโหไปก็ไลฟ์บอย (สำนวนป้าซะ) เราเลยต้องทำตัวเป็นนางเอกสุดฤทธิ์โดยการไปบอกคุณติ๊กว่า เราจะลา แต่เราจะรับผิดชอบโดยการบินกลับมาประชุม คุณติ๊กซึ่งคาดว่ากำลังอยู่ในช่วงอารมณ์ดีสุดๆ (หรือทิฐิสุดๆ ก็ไม่รู้) เลยอนุญาตให้เราไปเที่ยวได้โดยไม่ต้องกลับมาประชุม โดยแกบอกว่าผม brief designer เองได้ เอาไว้ตอนที่ designer มา present ซึ่งคาดว่าจะเป็นหลังปีใหม่ เราค่อยเข้าตอนนั้นก็ได้ เฮ้อ! โล่งอก ค่อยเที่ยวสนุกหน่อย

ตอนรอขึ้นเครื่องมากทม. พี่เอโทรมาบอกว่าคุณอภินพเสียแล้ว เรางี้อึ้งเลย ก็แกยังไม่แก่มากนี่นา ถึงแม้ว่าแกจะดูทรุดโทรมมากจากการทำงานหนักจนสุขภาพไม่ค่อยดีก็ตาม ฟังแล้วใจหายชะมัด ก็ขอให้ไปสู่สุขคตินะคะ เฮ้อ… สุขภาพนี่สำคัญจริงๆ นะเนี่ย anyway เราคิดว่า คราวนี้คุณนิดคงไม่กล้าบี้งานใครมากๆ แล้วล่ะ

พอมาถึงคอนโด เราถึงได้อ่านจดหมายแจ้งจากบัตรเครดิตกรุงศรี-โฮมโปรว่า เราได้ทอง ๑ สลึง จากการชิงโชคซื้อของที่โฮมโปร (มิน่าล่ะ เราเลยถอยรถชนต้นไม้แลกกับโชคทองนี่เอง แต่จะว่าไปเราก็ไม่มีดวงด้านนี้เอาเสียเลย ชีวิตเราก็ไม่เคยชิงโชคอะไรได้ ก็มีครั้งนี้แหละ สงสัยต่อไปก่อนหย่อนคูปองชิงโชค ต้องไหว้ขอหลวงพ่อทวดตามที่หมะบอกให้เราทำตอนส่งคูปองชิงโชคอย่างรอบนี้ทุกครั้งไปซะแล้ว) แต่ต้องมารับภายในวันนี้ ไม่งั้นจะถือว่าสละสิทธิ์ ซึ่งจดหมายส่งมาตั้งแต่ต้นเดือน เอางัยดีวะ ตอนนี้ก็จะ ๕ ทุ่ม แล้ว เอาไว้โทรไปถาม call center พรุ่งนี้ละกัน เข้านอนดีกว่า เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว แถมคราวนี้ดันงก นั่งรถบัสเข้าเมือง แล้วค่อยมาต่อแท๊กซี่ กว่ารถจะออก กว่าจะถึงบ้าน เหนื่อยซะ… ก็ป้าแก่แล้วนิ -_-"