เรื่องของคนรวย

คุณนพให้เราไปดู Compressor Air ที่วางอยู่หลังบ้านคุณ ส. เพราะคุณ ส. เมลล์มาบ่นว่า Com เสียงดังมาก คนใช้นอนไม่ได้ แถมส่งผลวัดเสียงมาด้วยว่าดัง ๘๐ กว่าเดซิเบล (คนบ้าอะไรวะ มีเครื่องวัดเสียงด้วย) เราฟังแล้วเซ็งมาก เพราะเราเดินผ่านมันตลอดเวลาแต่ไม่เคยรู้สึกเลยว่ามันเสียงดัง เลยบอกว่า "พี่ค่ะ แอร์เปิด ๙ โมงเช้าถึง ๕ โมงเย็น คนใช้บ้านคุณ ส. เขานอนกลางวันด้วยเหรอคะ อีกอย่างนึง โครงการเราก็ใช้ไดกิ้นนะคะ ไม่ได้ใช้แอร์กระจอกซะที่ไหน พี่จะเอามอเตอร์ที่มันเงียบขนาดไหนละคะ" เท่านั้นแหละ คุณนพเลยถอดเราออกจากคณะกรรมการเพื่อนบ้านสัมพันธ์ทันที แล้วบอกพี่ณัฐว่า แกจะดูแลแทน เราเลยมั่นใจว่าประเมินผลปีนี้ เราต้องโดนเตือนเรื่องทัศนคติแน่

คุณนพส่งปูไปวัดเสียงเครื่องคอม ปรากฎว่าวัดที่ต้นกำเนิดเสียงได้ ๗๐ เดซิเบลนิดๆ ตาคุณ ส. เลยเมลล์มาขอโทษ กล้อมแกล้มว่าเครื่องวัดเสียงแกมันวัดได้ไม่ละเอียดเท่าเครื่องของโครงการ เราก็นึกว่าเรื่องจบ ที่ไหนได้ อาเบนกลับบอกให้เราเรียก Acoustic Consultant ของโครงการมาดู อาจจะทำผนังกันเสียงหรืออะไรก็ว่าไป เฮ้อ… ช่างเป็นบุญของตา ส. จริงๆ ที่ได้เจ้าของโครงการเป็นอาเบน เราถามหน่อยเหอะ ถ้าเพื่อนบ้านไม่ใช่โครงการแต่เป็นบุคคล ตา ส. แกจะกล้ามีเรื่องกับเพื่อนบ้านอย่างนี้รึป่าว ใจนึกเลยนึกดีใจที่เราไม่ต้องเข้าประชุมเพื่อนบ้านแล้ว เพราะไม่งั้นเราต้องสวัสดีมันทุกครั้งไป ไม่อยากไหว้ให้เสียมือเลยจริงๆ…

แต่เรื่องยังไม่หมด ตา จ. ก็เมลล์มาต่อว่าว่า คนงานเราไปยืนทำงานบนรั้วของเขา อันนี้เข้าใจได้ค่ะ จะรีบเตือนให้ ว่าแล้วก็โทรไปด่ายงยุทธทันทีให้มันดูแลลูกน้องให้มากกว่านี้หน่อย แต่อันหลังนี่ไม่เข้าใจ เพราะตา จ. ลงท้ายเมลล์ให้โครงการทำการติดตั้งรั้วชั่วคราวด้านที่ติดกับโรงรถแกให้แข็งแรงมั่นคง อย่าให้มีอุบัติเหตุเพราะ "คงไม่ต้องบอกนะว่ามันมีรถอะไรบ้างในโรงรถ" เรางี้นึกในใจ อ้อ ไอ้รถเบนซ์ ๒๐ ปี ที่แล้ว กับจักรยานเฟสสันนะเหรอคะ แหวะๆๆ