ไปรับเสด็จ

เมื่อต้นปีเจ้าชายจิกมี เคเซอร์ฯ เสด็จมารับปริญญาที่ ม. รังสิต แล้วมีการทาบทามฟ้าหญิงองค์เล็กให้เสด็จภูฏานด้านงานวิจัยของท่านในช่วงกลางปี พอแป๊ปเดียวก็กลางปีหล่ะ เพราะเราเห็นข่าวในพระราชสำนักว่า ฟ้าหญิงองค์เล็กเสด็จภูฏานช่วง ๒๐-๒๗ มิถุนายน เราเลยต้องรีบกลับบ้านให้ทันก่อน ๒ ทุ่มทุกวัน เพราะอยากกลับไปดูหน้าสมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี เคเซอร์ฯ เพราะฉะนั้นช่วงนี้พอมีใครถามว่า เราจะรีบกลับไปไหน ก็จะตอบว่า "ไปรับเสด็จ" เพราะนอกจากสมเด็จพระราชาฯ จะหน้าตาดีแล้ว เราจำได้ว่า เคยเห็นรูปท่านพี่เขยของพระองค์ก็หล่อมากเหมือนกัน (ที่ถูกต้อง คือ หล่อกว่าอ่ะ ; D) เลยสงสัยว่าหนุ่มภูฏานน่าจะหล่อเป็นส่วนใหญ่ และที่สำคัญจะได้ดูวิวภูฏานด้วย เพราะชาตินี้คงไม่มีโอกาสไปเที่ยวที่นั่น

ด้านบน คือ ความหวัง ส่วนความเป็นจริง คือ ได้เห็นหน้าสมเด็จพระราชาฯ แค่ ๒ วัน เพราะท่านให้ท่านยาย, ท่านลุง, ท่านอา, ท่านแม่ ตลอดจนน้องสาวมารับเสด็จตลอด แต่ไม่มีท่านพี่เขยและท่านพ่อเลย (ผิดหวังมาก) ส่วนวิวภูฏานก็ไม่ได้ดู เพราะฟ้าหญิงฯ เสด็จบรรยายทุกวัน ได้เห็นแค่ส่วนพระราชวังแว่บๆ แต่ที่แน่ๆ เราสังเกตว่าคนภูฏานใส่ชุดประจำชาติกันเป็นส่วนใหญ่ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย (สรุปว่าผู้ชายภูฏานมีสัดส่วนหน้าตาดีเป็นปกติเหมือนผู้ชายเอเชียโดยทั่วไป ไม่ได้มีมากอย่างหนุ่มยุโรปแต่อย่างใด) ดูแล้วขลังมาก น่ารักอีกตะหาก เลยให้จินตนาการบรรเจิดว่า ถ้าผู้ชายไทยใส่ชุดประจำชาติดัดแปลงอย่างชุดพิธีกรรายการคุณพระช่วยก็น่าจะดี นึกภาพหนุ่มไทยนุ่งโจงกระเบนมาประชุมคงดูน่ารัก แต่ผู้หญิงนี่สิ ยังนึกไม่ออกว่าจะใส่แบบไหนที่ดูแล้วทั้งคล่องตัวทั้งน่ารัก ถ้าให้เราใส่ชุดอย่างพนักงานโรงแรมมาทำงาน เราคงเดินสะดุดหัวคว่ำตายเป็นแน่ ว่าแล้วก็นึกภูมิใจที่คนเชียงใหม่มีอยู่ช่วงนึงเขานัดกันใส่ชุดม่อฮ่อมทุกวันศุกร์ ไม่รู้ทุกวันนี้ยังทำกันอยู่อีกรึป่าว เราว่าได้ทั้งการแต่งกายที่เหมาะกับสภาพอากาศ, การรักษาวัฒนธรรม และส่งเสริมการท่องเที่ยวมากๆ ด้วย