ฮ่องกงวันที่ ๒

แจ้นัดกินข้าวเช้า ๗ โมงครึ่ง แต่พอ ๗ โมง เธอก็โทรมาบอกว่า เด็กๆ แต่งตัวเสร็จแล้ว เฮ้ย ทำไมเด็กไม่เหนื่อยวะ เรากับหญิงก็รีบตาลีตาลานตามลงไปเจอที่ร้านที่แจ้ถามพนักงานไว้เสร็จสับ ซึ่งเป็นร้านคล้ายๆ Food Court บ้านเรา มีอาหารเช้าขายทั้งแบบจีนและฝรั่ง รสชาติและราคาโอเคพอใช้ได้ พอขากลับมาโรงแรมเพื่อมาเจอคณะทัวร์ หญิงสะกิดให้ดูสตาร์บัคส์ที่อยู่ใกล้ๆ แล้วหัวเราะคิกคักอีกแล้ว

วันนี้เป็นรายการ City Tour ครึ่งวัน ไกด์เราเป็นหนุ่มฮ่องกงอายุ ๒๐ นิดๆ ตี๋ๆ ขาวๆ จัดได้ว่าหน้าตาดี หญิงชมว่าหล่อ แถมบอกว่าหมู่นี้โชคดีไปไหนก็เจอไกด์หน้าตาดีตลอด ดูอย่างคราวที่ไปหลวงพระบางดิ เราเลยตอบว่า นั่นมันเป็นเพราะเราแก่แล้วตะหาก สาวแก่เห็นหนุ่มๆ ก็มักจะรู้สึกว่าหน้าตาน่ารัก-น่าเอ็นดูไปหมด เพราะเมื่อวันก่อนเราดูรายการรักเอยที่เชิญป้าแอมกับป้าคิ้มมาออกรายการ ๒ ป้าออกอาการปลื้ม "น้องเคน" เอามากๆ จนป้าแอมถึงกับพูดว่า "โอ๊ย เห็นทีไรน้ำหมากไหลทุกที" ส่วนป้าคิ้มบอกว่า "เธอยังดี แค่น้ำหมากไหล ชั้นงี้น้ำย่อยไหลเลย" ส่วนเด็กสาวๆ คนอื่นที่มาออกรายการ ก็บอกปลื้ม "พี่เคน" เหมือนกัน แต่ไม่ออกนอกหน้าเหมือน ๒ ป้า บางคนนี่เฉยๆ ด้วยซ้ำ เราเลยมั่นในว่ามันเป็นที่ "วัย" แน่นอน

ทัวร์เราเริ่มที่อ่าว Aberdeen ไกด์ขอร้องแกมบังคับให้ลูกทัวร์ลงเรือชมอ่าวจนครบทุกคน ที่บอกว่าบังคับ เพราะเราต้องจ่ายเพิ่มคนละ ๕๐ เหรียญ เด็กครึ่งราคา เรือก็คล้ายเรือข้าวสารบ้านเรา(รึป่าววะ) ลำขนาดกลาง พาเราวนดูวิถีชีวิตชาวประมงสมัยโน้น (สมัยนี้คงไม่มีใครใช้ชีวิตอยู่บนเรือแล้วละมั๊ง) แล้วก็ผ่าน Jumbo Restaurant ที่ John บอกเราว่าให้ไปกินข้าว แถมแถวๆนั้น มีท่าจอดเรือยอช์ทด้วย (แต่ท่าดูโทรมมากเลย ไม่ยักสวยเหมือนท่าจอดยอช์ทแถวยุโรป ทำเอาราคาเรือยอช์ทดูเสียราคาหมด) เราเลยรีบถ่ายรูปไว้ไปอวด John เสร็จแล้วก็ไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่อ่าวรีเพลาส์ เบย์ องค์จริงดูเล็กกว่าในรูปมาก จนเราต้องถามไกด์ว่า ใช่องค์ที่ดังๆ รึป่าว ไกด์ก็ยืนยันว่าใช่ เรากับหญิงเลยรีบไหว้ขอพรกันใหญ่ ซึ่งเดาได้เลยว่าหญิงขอเรื่องงาน ส่วนเราก็ขอเรื่องคู่เหมือนเดิม แล้วไกด์บอกให้เรากับหญิงไหว้พระที่อยู่ใกล้ๆ เจ้าแม่กวนอิมด้วย แต่ให้ใช้การลูบองค์พระแทนการไหว้ตามปกติ โดยลูบตั้งแต่หน้าถึงเท้าเสร็จแล้วให้ทำท่ากำมือใส่ลงในกระเป๋า เพราะท่านเป็นพระที่เป็นสัญลักษณ์ของความร่ำรวย พวกเราจะได้มีเงินทองอยู่ในกระเป๋า เรากับหญิงรีบวิ่งไปคิวทันที เราลูบองค์พระเสร็จก็กำมือใส่ลงในกระเป๋าแจ๊ตเก็ต แต่คุณหญิงเธอเอาจริงมาก เพราะเล่นกำใส่กระเป๋าเป้เลย แล้วก็ไปถ่ายรูปที่ Peak District จบด้วยการทัวร์โรงงาน Jewelry และโรงงานแบรนด์เนมก๊อป ซึ่งคณะเราไม่ได้เสียเงินเลยแม้แต่น้อย ตอนแรกเรากะซื้อเสื้อยืด Disney เอาไว้ใส่พรุ่งนี้ แต่ตัวนึงตั้ง ๑๕๐ เหรียญ เลยเปลี่ยนใจกัดฟันไว้ซื้อของจริงพรุ่งนี้แล้วค่อยเปลี่ยนใส่มันที่นั่นดีกว่า ทัวร์ของทุกคนจบประมาณบ่ายโมง ยกเว้นมุกที่จบตั้งแต่ Peak District เพราะพอขึ้นรถมุกก็หลับยาวเลย ก่อนแยกกันแจ้ก็ขอให้ไกด์ช่วยแนะนำร้านติ่มซำให้ เฮียบอกให้ไปกินที่ร้าน Superstar

ร้านคนเยอะมากๆ และทุกคนก็หิวมาก เลยรู้สึกว่าอร่อยจริงๆ แถมพอเช็คบิลก็อยู่ที่ประมาณ ๓๐๐ เหรียญ สำหรับผู้ใหญ่ ๔ คน ซึ่งก็ถือว่าโอ เพราะสั่งกันกระหน่ำมากเกือบเป็นกล่องข้าวน้อย ตอนสั่งอาหาร ฟ้าก็พูดภาษาไทยว่าจะเอาโน่นนี่แต่พนักงานไม่สนใจ เราเลยบอกว่า ให้พูดจีนหรือไม่ก็อังกฤษพนักงานถึงจะเข้าใจ เธอเลยพูดว่า "This. This. This." ใหญ่แล้วชี้รูปประกอบ แจ้นี้หน้าบานสุดฤทธิ์บอกเราว่า ตอนอยู่บนรถแอบเห็นฟ้าไปคุยกับไกด์ด้วย เธอดีใจใหญ่ที่ลูกยอมพูดภาษาอื่นนอกจากภาษาไทย (ตอนฟ้าเด็กๆ ทุกคนพูดจีนกับฟ้าหมด ฟ้าก็พูดตอบเป็นภาษาจีน แต่พอเข้าโรงเรียน ก็ไม่ค่อยยอมพูดภาษาจีนแล้ว) แล้วทุกครั้งที่เราพูดกับคนอื่นเป็นภาษาอังกฤษ ฟ้ากับมุกจะถามตลอดว่า เราพูดอะไร แบบว่าอยากรู้ตลอด เราเลยได้ทีสอนว่า ให้หัดภาษาอื่นๆ บ้างนอกจากภาษาไทย เพราะเวลามาต่างประเทศจะได้พูดกับคนอื่นได้ และเข้าใจว่าเราพูดอะไร U have 2 choices, English or Chinese. ดูฟ้าเชื่อเอามากๆ เพราะเริ่มพูด Thank u หรือไม่ก็ เซี่ยๆ เวลาใครทำอะไรให้ เอาวะ ก็ถือว่าคุ้มที่พามาเที่ยวไกลขนาดนี้ตั้งแต่ยังเด็ก

พอกินข้าวอิ่ม ก็เป็นการ Shopping พวกเราเดินหาร้านยอดฮิตของคนไทยอย่าง G2000 หรือ U2 หรือ Bossini กันใหญ่ สุดท้ายก็เป็นเจอแหล่งที่ Park Lane เราดีใจใหญ่จนผู้ชาย ๒ คนที่อยู่ใกล้ๆ ขำ เลยคิดว่า ๒ คนนี้ต้องเป็นคนไทยแน่เลย แต่ไม่สน เรารีบปรี่ไปทันที ปรากฎว่าก็เป็นไปตามคาด เราเดิน ๓ ร้านที่ว่าเสร็จในครึ่ง ชม. ได้เสื้อกับกางเกงมาอย่างละ ๑ ตัว ส่วนคุณพี่สาว, คุณพี่เขย และคุณน้าหญิง หายตัวไปร่วม ๒ ชม. เราเลยต้องเป็นกลายเป็นแนนนี่เต็มตัว เล่นชงชาเย็น (ปลอมๆ) กินกับมุกไป ๓๐ แก้ว ก็ยังไม่มีใครมา พอดีใกล้ๆ มี Park เราเลยพามุกไปเดินเล่น กลับมาก็ยังช้อปกันไม่เสร็จ จนเราต้องเตือนหญิงว่าเดี๋ยวจะไปไม่ทันนัดนะ (หญิงนัดเพื่อนที่ DHL) ส่วนแจ้ต้องพาเด็กๆ ไป Santa Town ที่ Central แล้วต้องรีบกลับมาให้ทันดูการแสดงแสง-สีตอน ๒ ทุ่ม แถวๆ โรงแรมนะ คณะช้อปถึงยอมสงบ แยกย้ายกันไปปฏิบัติหน้าที่

เรากับหญิงต้องกลับไปเอาของที่เพื่อนหญิงฝากซื้อที่โรงแรม (เอ่อ เธอฝากซื้อยาคุมอ่ะ บอกให้หญิงซื้อมาแบบมากที่สุดเท่าที่จะขนได้ หญิงเลยกวาดซะหมดร้าน Watson ซึ่งตอนผ่าน Immigration ที่ฮ่องกง เรางี้ลุ้นสุดๆ เพราะถ้าโดนสุ่มตรวจขึ้นมาละซวยแน่ หญิงไทยโสดถึงแม้จะมีอายุแล้วก็ตามขนยาคุมมาเยอะขนาดนี้ มันก็ชวนให้เจ้าหน้าที่เข้าใจผิดอยู่หรอก) เลยแบกถุงช้อปของแจ้กลับไปโรงแรมด้วย แจ้จะได้ไป MRT สะดวกหน่อย แล้วก็รีบไปที่นัดพบที่ Santa Town ซึ่งการท่องเที่ยวฮ่องกงโปรโมทไว้ แต่เอาเข้าจริงปรากฎว่าเป็นลานเล็กๆ แต่มีต้นคริสต์มาสใหญ่ยักษ์อยู่ต้นนึง (ประมาณอันที่สุวรรณภูมิ) ข้างบนเป็นรูปหัวใจแดงซะด้วย แล้วก็มีร้านเล็กๆ ให้ถ่ายรูป อ้อ แล้วก็มีการ์ดให้เขียนขอพร เราเลยเขียนว่า ขอให้ได้แต่งงาน หญิงงี้แซวเราสุดฤทธิ์ แล้วก็เก็บการ์ดตัวเองเป็นอย่างดี สงสัยกลัวเราจะแอบดูบ้าง ถ่ายรูปเสร็จก็รอเพื่อนหญิง แต่รอแล้วรอเล่าเพื่อนหญิงก็ยังไม่มา เราสองคนหิวสุดๆ เลยต้องซื้อของแถว MRT กินรอ สุดท้ายเธอก็บอกให้พวกเราไปรอที่ร้านอิตาเลี่ยนแห่งนึง ซึ่งบรรยากาศดีมากๆ เห็นวิวเกาลูนสวยงาม เหมาะแก่การไปดินเนอร์มาก แต่เราไม่มีอารมณ์จะโรแมนติก เพราะไปกับหญิง (ไม่ได้ไปกับแฟนซะหน่อย) แถมเราก็เหนื่อยด้วย เพราะเล่นกับมุกมาทั้งวัน (ทำไมเลี้ยงเด็กมันเหนื่อยอย่างนี้ก็ไม่รู้) ก็รอกันตั้งแต่ ๒ ทุ่ม กว่าเธอจะมา ก็เกือบ ๔ ทุ่ม ซึ่งเธอมาในสภาพหิวซ่ก พอกินเสร็จก็ต้องไปกินของหวาน (ชีสูบบุหรี่อ่ะ) กว่าจะได้ออกจากร้านกลับมาถึงโรงแรมก็เกือบเที่ยงคืน พอมาถึงที่ห้องก็มี message มาจากทัวร์ว่าที่จะมารับคณะเราไปดีสนีย์ตอน ๗ โมงครึ่ง ขอเลื่อนเป็น ๙ โมงเช้า ๙ แทน เย้! ดีใจจัง ได้นอนเพิ่มอีกนิดนึง…