รักวันจันทร์

ชั่งใจอยู่นานว่าจะหัวข้อว่าอะไรดี ระหว่างรักวันจันทร์, Construction Technology 3 หรือว่าฉันรักผัวเขา! แต่ด้วยความที่มีกุลสตรีไทยอยู่ในตัวเล็กน้อย เลยเอาอันสุดท้ายออกเป็นอันแรก ทำไมนะเหรอ เพราะเมื่อวานนี้ตอนกลับจากพัทยา ริทซ์บ่นใหญ่เลยที่พรุ่งนี้ คือ วันจันทร์ แต่เรากลับรู้สึกเฉยๆ เลยให้เอะใจว่า โรคเกลียดวันจันทร์ของเรามันหายไปตอนไหนวะ

ทุกวันจันทร์บ่าย 3 เราจะมี Technical Meeting ซึ่งมีตา ปส. เป็นลีดในการประชุม เฮียเลยพูดได้อย่างเมามัน ชนิดไม่ต้องเกรงใจใคร จะว่าไปเฮียเขาก็รู้มากจริงๆ นั่นแหละ แต่เราคิดว่า มันเป็นเรื่องที่คนส่วนใหญ่รู้ (แต่เราเป็นคนส่วนน้อย ความรู้ด้านเทคนิคเราน้อยมากๆ จริงๆ โดยเฉพาะเหมือนเทียบกับคนแถวนี้) และที่สำคัญ ผู้รับเหมาที่ฟังเขารู้มากกว่าตา ปส. ด้วยซ้ำ (โดยเฉพาะพี่วินของเรา) เพราะฉะนั้นในความเห็นของเรา มันไม่จำเป็นต้องอธิบายมากขนาดก็ได้ เสียเวลาอ่ะ แต่ริทซ์บอกว่า เฮีย ปส. ตั้งใจพูดข่มผู้รับเหมาว่า เฮียก็รู้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นผู้รับเหมาจะมามั่วไม่ได้นะ เออ ก็จริง เราคงต้องลองมองเฮียในแง่มุมดีๆ บ้างแล้ววะ และที่ผ่านมา เราเซ็งประชุมอันนี้มาก เรียกว่า 2 ครั้งแรกของการประชุม ถ้าเราไม่โดนพี่ณัฐบังคับ เราไม่เข้าเด็ดๆ แต่ประชุมวันนี้ เรามานั่งรอในห้องก่อนใครเลยทีเดียว

ในที่ประชุม ทุกคนให้เกียรติเฮีย ปส. มาก เพราะดูทุกคนดูตั้งอกตั้งใจฟังมาก รวมถึงพี่วิน มีแต่เราที่ทำหน้าเบื่อๆ และคอยสรุปๆ แบบว่าพยายามรวบรัดการประชุมให้จบเร็วๆ แต่พอประชุมกันไปซัก 4-5 ครั้ง เราก็เริ่มสังเกตตัวเองว่า เราไม่ค่อยเบื่อแล้วที่ต้องนั่งฟังตา ปส. พูด เพราะเราจะได้มีโอกาสแอบมองหน้าพี่วินนานๆ (และหวังว่าพี่วินจะไม่สังเกตเห็นแววตารูปหัวใจในลูกกะตาเรา ; D) แล้วเลยนึกในใจว่า คงจะได้เจอกันอีกไม่นาน เพราะพอทุกอย่า่งเริ่มเข้าที่เข้าทาง พี่วินคงไม่มาประชุมบ่อยๆ แล้ว หรือจะภาวนาให้โครงการเจออุปสรรคเยอะๆ ดีวะ พี่วินจะได้มาประชุมไปนานๆ ; p แต่ก็เหมือนโชคเข้าข้าง โครงการเจอเข็มเก่า 2 ต้น ที่ไม่ได้ปรากฎในสารบทมาก่อน แถมยังอยู่ในแนวก่อสร้างซะด้วย พี่วินบอกว่า “ก็ดีครับ มีอะไรแปลกๆ และต้องพลิกแพลงบ้าง ก็สนุกดี” เราเลยได้ทีพูดว่า “งั้นสงสัยคุณวินคงต้องมาประชุมนานกว่าที่คิดแล้วค่ะ” แล้วก็แอบปลื้มอีกว่า ดูดิ ช่างเป็นคนที่มีทัศนคติที่ดีในการทำงานจริงๆ เราเลยให้แปลกใจว่า นี่เราชอบคุณวินได้งัยวะ ก็คุณวินรูปก็ไม่หล่อ (ทานาเบ้ยังหล่อกว่าอีกอ่ะ) แถมฟันหน้าบิ่นนิดๆ อีกตะหาก เวลายิ้มแล้วดูตลกเชียว ดูเข้าท่าแค่อย่างเดียว คือ อกกว้างน่าซบ (แม้ว่าจะมีพุงกะทิขวางอยู่ก็ตาม นี่ขนาดพี่วินเป็นมังฯ นะเนี่ย...) เราเลยให้มั่นใจว่า เราชอบพี่วินที่นิสัยอะ ก็ไอ้อาการอ่อนน้อมถ่อมตน และไม่เคยพูดโอ้อวด แถมยังอธิบายงานเราอย่างใจเย็นสุดๆ ด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย ตามด้วยการมีทัศนคติที่ดี ตรงไปตรงมา ไม่โกงและไม่เอาเปรียบใคร ไม่คิดเล็กคิดน้อย หรือจุกจิกกับ Cost เล็กๆ น้อยๆ เลยทำให้โรคเกลียดเช้าวันจันทร์ของเราหายเป็นปลิดทิ้ง

วันนี้ผู้รับเหมางานตู้เสื้อผ้า Built-In ของโครงการแวะเอาขนมไข่เจ้าอร่อยของป้า เอ๊ยลุงต๊อบมาให้เรา 2 กล่อง พอเลิกประชุม เราเลยแบ่งให้ PM ที่เป็นลูกน้องของพี่วิน 1 กล่อง แล้วบอกพี่วินว่า “อันนี้เป็นขนม คุณวินคงกินได้นะคะ” ; )