ได้ฤกษ์ก่อสร้าง(จริงๆ)ซะที

เช้าไปขอวีซ่าไปอังกฤษ เพราะเขาบอกว่าถ้ามีปัญหาต้องสัมภาษณ์ จะใช้เวลา ๓ อาทิตย์ (จากเคสปกติที่ใช้เวลาแค่ ๑ วัน) เราเลยต้องรีบแจ้นไปขอวีซ่าแม้ว่าจะยังติดต่อคุณน้องไม่ได้ก็ตาม (ลุ้นอิ๋บอ๋าย เพราะเราอ้างชื่อคุณน้องไปด้วย) แต่สุดท้ายเราก็ได้วีซ่าเลยในวันนั้น ดีใจจัง จะได้ไปเที่ยวแล้ว

วันนี้โครงการฯ ได้ ๓๙ ทวิ เพราะได้ EIA เมื่องานนี้เอง พอซีฟโก้เจาะเข็มปุ๊ป ไอ้เจกับไอ้สันฯ ก็หาเรื่องโครงการฯ ทันที เริ่มจากไอ้สันฯ โทรมาด่าเราเรื่องที่ครอบแอร์ว่า ทำงานไม่ดี แอร์เสียงดังโคตรกว่าเดิม แล้วไอ้เจก็มาที่ไซท์กับมัน (เพื่อนบ้านแสนดีจริงๆ) พร้อมด้วยเครื่องวัดเสียงสั่วๆ ของไอ้สันฯ ที่วัดทีไรก็สูงกว่าเครื่องวัดของโครงการทุกครั้งไป และพอถามว่า Calibrate ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ก็จะอ้อมแอ้มตอบว่า ไม่เคย Calibrate ของมันเป็นแบบเครื่องวัดเสียงสมัครเล่น แหมโว้ย… แล้วมึ-จะมาโวยอะไรเนี่ย ไอ้เจเลยขู่เราว่า มันจะฟ้องเขตฯ ทุกวัน ให้เขตฯ มาวัดเสียงด้วย รับรองโครงการฯ โดนปิดไซท์แน่ แต่คุณเบนบอก ไม่ต้องสนใจ ขอให้แน่ใจว่าเราไม่ได้ทำผิดกฎหมายก็พอ เราค่อยสบายใจขึ้นหน่อย เกลียดมัน ๒ ตัว จริงๆ แล้วก็นึกสมน้ำหน้าที่มันโก่งค่าที่ดินซะแพงจนโครงการฯ ซื้อไม่ลง จะมาลดราคาตอนนี้ก็ไม่ทันล่ะ เพราะมาสเตอร์ แพลนเสร็จแล้ว ที่ดินของมันมีค่าแค่เป็นที่จอดรถของโครงการฯ เท่านั้น ซึ่งก็ไม่จำเป็น เพราะโครงการฯ มีที่จอดรถเหลือเฟือ (ก็เล่นขุดลงไปซะ ๓ ชั้น) สมน้ำหน้าจริงๆ

พอหัวฟูกลับมานั่งที่โต๊ะได้ ๒ นาที คุณนพก็เรียกเราไปคุย เรางี้นึกในใจ ถ้าเรียกมาด่าล่ะโดนด่ากลับแน่ เพราะป้ากำลังอารมณ์ไม่ดีสุดๆ ขอบอก แต่กลับกลายเป็นว่า คุณนพบอกว่า พี่วิลฯ ฝากมาชมเราว่า เราดูเอกสารละเอียดขึ้น-ทำงานเรียบร้อยมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอกสารประมูลผู้รับเหมาหลักของโครงการฯ ซึ่งจริงๆ เราก็ไม่ค่อยแน่ใจว่า พี่วิลฯ จะชมหรือประชดเรากันแน่ เพราะถ้าเทียบกับสิ่งที่เราต้องอ่านทั้งหมด เราพึ่งจะอ่านไปได้แค่ ๑๐% เอง ทั้งๆ ที่ตอนนี้โครงการฯ จะ award ผู้รับเหมาหลักร่อมร้ออยู่แล้ว แถมที่สำคัญ พึ่งจะรบกันเรื่อง P-Trap ไปหมาดๆ แต่ก็เอาเหอะ เชื่อดีกว่าไม่เชื่อ ว่าแล้วคืนนี้เราเลยต้องหอบเอกสารตั้งใหญ่มาอ่านต่อที่บ้าน เพราะกลัวโอนเนอร์จะผิดหวังในตัวเรามากไปกว่านี้ เฮ้อ… เหนื่อยๆๆ…