นางทาส

ก่อนไปหาดใหญ่เราก็ถือโอกาสเลื่อนตั๋วเครื่องบินไปลอนดอน จากที่จองไว้ช่วงสงกรานต์มาเป็นคริสต์มาส เพราะทนไม่ได้แล้ว ชั้นต้องไปไหนซักที่นึงบนโลกใบนี้ให้ได้ในตอนนี้ และก็รู้สึกตื่นเต้นนิดๆ ด้วยที่จะได้ไปเคาท์ ดาวน์ที่โน่น

พอไปถึงเปิดมือถือปุ๊ป message เข้าปั๊ป แหม… เป็นคุณนพซะด้วย ท่าจะเหตุการณ์ไม่ดีแฮะ และก็เป็นไปตามคาด ไอ้เจมาป่วนที่ไซท์ คุณเบนต้องให้บริษัทเรามาทำงานช่วงเสาร์-อาทิตย์ แถมระบุตัวด้วยว่า ถ้าไม่ใช่คุณนพ, พี่ณัฐก็ต้องเป็นเรา คราวนี้เราเลยซวยทันที คุณนพจะให้เรากลับ กทม. ให้ได้ แถมโวยว่า ทำไมเราไป ตจว. ไม่บอกเขาก่อน เฮ้ย… นี่มันวันหยุดของชั้นนะ ต้องขออนุญาติก่อนด้วยเหรอ ชั้นไม่ใช่นางทาสนะยะ เลยทำเอาเราอารมณ์เสียหน่อยๆ พอแจ้มารับไปกินข้าว เราก็เอามือถือมาวางบนโต๊ะ เพราะกลัวคุณเบนหรือใครโทรมา จะไม่ได้ยินเสียง (หลอนไปเลยตู) ในใจก็นึกว่า เดี๋ยวตูได้ลืมมือถือแน่ และก็เป็นไปตามคาด กว่าเราจะรู้ตัวว่าลืมมือถือ ก็อยู่บนรถแล้ว พอวกรถกลับไป ก็ไม่ทันการณ์ซะแล้ว เราละแค้นใจจริงๆ กว่าจะตัดใจถอยมือถือเครื่องใหม่นี่มา ก็คิดอยู่เป็นนานสองนาน นี่พึ่งผ่อนหมดเอง พอไปซื้อมือถือใหม่ เลยเอารุ่นเดิม-สีเดิมเป๊ะ ในใจก็คิดว่าควรไปซื้อหวยโดนด่วนตามที่ไอ้ฟลินท์มันบอก เพราะเมื่อโชคร้ายแล้ว โชคดีจะตามมา ดูซิว่า มันจะเป็นอะไร…