กล่างเปิดงาน

เนื่องจากที่ปรึกษาของฤทธาซึ่งอาจารย์ที่จุฬาฯ ขอพา นศ. ปริญญาโทคนลาวและไทยประมาณ ๒๐ คน มาดูงาน Foundation ของโครงการ พี่ณัฐเลยย้ำกับเรา ๕๐๐ รอบว่า ให้เช็คไซท์ให้เรียบร้อย ห้ามให้มีอุบัติเหตุเด็ดขาด เพราะจะเสียชื่อมาก เราเลยเดินไซท์ไป ๒ รอบในตอนเช้า พอได้เวลาบ่ายๆ เราก็โผล่หน้าไปอีกรอบเพื่อดูความเรียบร้อย ปรากฎว่า ชาวคณะมาถึงกันแล้ว ทุกคนยืนตั้งแถวอยู่ แล้วเราก็เห็นว่าตาประเสริฐหน้าตาดีใจมากที่เห็นเรา พอเดินไปถึง ทั้งอาจารย์ทั้งตาประเสริฐก็ถามหาพี่ณัฐกันใหญ่บอกว่า จะให้มากล่าวเปิดงาน เราก็อึ้งไปนิดนึง "เอ่อ… อาจารย์ค่ะ คุณณัฐพลติดธุระด่วน วันนี้ไม่เข้าแล้วค่ะ" เราเลยให้คุณสุพจน์กล่าวแทน แต่ประเสริฐบอกว่า "พี่สุพจน์ก็ไม่เข้าครับ" ฮ้า… เราเลยบอกให้อาจารย์กล่าว แกก็ยืนยันว่าไม่ได้ ต้องให้เจ้าของสถานที่กล่าว แล้วก็ยื่นโทรโข่งมา เราเลยต้องรับมา ขืนยื้ออีก เดี๋ยวจะโดน นศ. รุมตื๊บ เพราะยืนตากแดดมาพักนึงแล้ว พอเรายกโทรโข่งขึ้นอ้าปากจะพูด ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เลยหันไปถามอาจารย์ว่า "เอ่อ จะต้องพูดเป็นภาษาอังกฤษหรือป่าวคะ ภาษาไทยได้ไม๊คะ" แกก็หัวเราะบอกว่า ได้ๆ คนลาวฟังภาษาไทยออก เฮ้อ… รอดตัวไป นี่ถ้าต้องคิดสดเป็นภาษาอังกฤษอีก ไม่รู้เขาจะฟังกันออกหรือป่าว ยิ่งตื่นเต้นๆ อยู่ด้วย

ป.ล. ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ไม่มีอุบัติเหตุใดๆ Anyway ไม่มาจะดีกว่านะคะ เฮ้อ…