โลกกลม

เราได้ Forward mail เรื่อง “จกโต๊ะเดียว” มานานแล้ว แล้วพอจู่ๆ พี่ณัฐถามเราว่า แฟนเขาจองโต๊ะได้ เราจะไปกินด้วยไม๊ เรารีบรับคำทันที เพราะเฮียจกทำอาหารแบบโต๊ะจีน และความที่มีแค่โต๊ะเดียว คนที่จะกินเลยต้องจองล่วงหน้าเป็นเดือนๆ (เมนูเลือกไม่ได้อีกตะหาก) เราจะไปหาเพื่อนกินมาจากไหนตั้ง ๑๐ คน แถมยังไม่มีสิทธิ์เลือกวันกินอีก ป้าๆ แต่ะละคนถึงแม้จะยังไม่มีลูก-ผัว แต่ก็ไม่ได้จะนัดกันพร้อมหน้าพร้อมตาได้ง่ายๆ โอกาสนี้จึงพลาดไม่ได้แล้ว

ในบรรดาเพื่อนพี่ณัฐที่ไปกินด้วยกันเป็นแก๊งค์ดำน้ำทั้งหมด และมีอยู่คนนึงเป็นหญิงสาวร่างเล็ก-ผมยาวชื่อ คุณอ้อย มีอาชีพเป็นพยาบาล เรานั่งติดกับคุณอ้อยเลย แต่ความที่อาหารอร่อย และจุดประสงค์ของเรา คือ การมากิน เราก็ตั้งหน้าตั้งตากินเอาๆ (ปล. เมนูปลาหิมะอร่อยมากๆ ส่วนเมนูแพงบาดใจ คือ ปูนึ่ง ๔ ตัว ๔,๐๐๐ บาท แต่ก็ยังถูกเมื่อเทียบกับกุ้งแม่น้ำที่เรากับป้าๆ ไปกินกัน เพราะนั้น ๔ ตัว ๑,๘๐๐ บาท) แม้ว่าคุณอ้อยจะพยายามพูดกับเราหลายครั้งว่า เรากับคุณอ้อยเคยเจอหน้ากันมาก่อน เราก็หันไปตอบว่า “เราก็เจอกันที่งานปีใหม่บ้านพี่ณัฐเมื่อต้นปีงัยคะ” แล้วก็กินต่อ พอกลับมาบ้าน สติเราก็เริ่มมา เราเริ่มคุ้นๆ กับคุณอ้อยวะ นึกไปนึกมา ก็เริ่มมั่นใจว่า เราเคยเจอคุณอ้อยมาก่อนหน้านี้จริงๆ เพราะเธอคือ คุณอ้อยแฟนคุณอาร์ท ที่เคยไปดำน้ำที่หินแดง-หินม่วงด้วยกันมาก่อน

วันนี้เราก็รีบตอกย้ำความมั่นใจนี้โดยการถามพี่ณัฐว่า คุณอ้อยนี่ใช่มีแฟนชื่ออาร์ทรึป่าว พี่ณัฐชะงักไปนิดนึงแล้วพูดว่า เขาเลิกกันนานแล้ว ตอนนั้นคุณอ้อยเสียใจซะแทบแย่ เราเลยนึกดีใจที่ตอนนั้นไม่มีมารยาท ขืนมีมารยาทถามกลับไปว่า แล้วคุณอาร์ทเป็นงัยบ้างคะ งานคงกร่อยแย่...