London - Day VI

เที่ยวในลอนดอนซะหลายวัน ก็ได้ฤกษ์ออกนอกเมืองบ้าง เราตั้งใจไป Stonehenge เพราะมันเป็น ๑ ใน ๗ สิ่งมหัศจรรย์ของโลก (ตั้งใจว่าชีวิตนี้จะเก็บให้ครบ ๗ อย่างเลยอ่ะ) แล้วเราก็ดันมาพลาดไม่ได้ไปตอนที่มาเรียน มาหนนี้เลยมุ่งมั่นมากว่า จะต้องไปให้ได้ คุณน้องลังเลใจอยู่เล็กน้อย เราเลยบอกว่า ไม่เป็นไร ไว้คุณน้องค่อยพาพี่นกไปก็แล้วกัน

เริ่มจากไปขึ้นรถไฟที่ Waterloo ไปลงที่ … (จำไม่ได้ซะล่ะ) แล้วต่อรถบัสไป Stonehenge แต่ความที่เราทำเป็นฉลาด พอลงจากรถไฟ เราเห็นป้ายบอกทางไป Information เราก็เลยก็ตรงไปที่ I ไปเรื่อย พอไปถึง I เขาก็บอกว่า จริงๆ เรารอขึ้นรถบัสที่สถานรถไฟได้เลย และที่สำคัญรถพึ่งจะออกไป ต้องรออีก ๑ ชม. อ้าว… เราเลยเดินเล่นในเมืองรอเวลา (จากที่ตอนแรกตั้งใจว่า ไปเที่ยว Stonehenge ก่อน แล้วค่อยมาเดินในเมืองตอนขากลับ)

ในรถบัสไป Stonehenge มีนักท่องเที่ยวเอเชีย ๓ คน (รวมเรา) เลยนั่งยิ้มๆ กันไป นั่งไปซัก ๓๐ นาทีก็ถึง ตอนที่ซื้อบัตรเข้า เขาจะแจก Walky-Talky ให้ ๑ เครื่อง มี ๕ ภาษาให้เลือก ภาษาเอเชียมีภาษาเดียว คือ ญี่ปุ่น เราเลยเลือกเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ พอเดินพ้นอุโมงค์ทางเข้าไป ก็จะเจอลาน Stonehenge เราว่ามันน่าทึ่งมากกกกกกกกก ที่ลานโล่งๆ แล้วจู่ๆ ก็มีหินก้อนใหญ่ๆ มาตั้งเรียงอยู่ แต่เสียดายที่เขากั้นเชือก เราเลยได้แต่เดินดูห่างๆ ไม่รู้ว่านานไปอีกหน่อย เขาจะทำให้มันอยู่ในร่ม เพื่อป้องกันความเสียหายรึป่าว

เครื่องจะบอกเป็นระยะๆ ว่าให้หยุดตรงไหน (ทำเป็นเบอร์ๆ ไว้) เราก็มองตามที่เขาบรรยาย ซึ่งเราชอบมากเลย เราว่ามันทำให้ดูสนุก แต่ความที่อากาศหนาวมาก และลมพัดแรงมากกกก เรางี้สั่นไปหมด นึกในใจว่า โอ๊ย… หรือว่าจะกลับไปซื้อเสื้อหนาวลดราคาดีวะ แต่ไหนๆ ก็ใส่เสื้อหนาวสีแดงผิดระเบียบมาซะค่อนทริปแล้ว ต้องสู้โว๊ย เราเลยเดินฟังแบบเร็วๆ จ้ำๆ กลับมาถึงทางออกแบบไม่รอฟังจนจบ หนาวจนทนไม่ไหวจริงๆ แล้วก็มาชะเง้อๆ เอาจากอุโมงค์ อืม… ไม่ผิดหวังที่มาจริงๆ

ตอนเราเดินอยู่รอบๆ Stonehenge ก็เห็นฝรั่งหลายคน พยายามจะถ่ายรูป Stonehenge จากด้านนอกรั้ว โดยการยื่นกล้องเข้ามาด้านใน จะได้ถ่ายแล้วไม่ติดตะแกรงเหล็ก เพราะไม่ยอมจ่ายค่าเข้า Stonehenge แหม... ฝรั่งก็ขี้เหนียวเหมือนกันนะเนี่ย...กลับจาก Stonehenge เราก็แวะไปร้าน Lillywhites อีกรอบเพื่อไปซื้อของให้เรียบร้อย แล้วก็ได้หมวกทีมชาติอังกฤษมาให้ตัวเอง ๑ ใบ โฮะๆๆ แล้วก็แวะซื้ออาหารจีนที่ร้านใน Soho กลับบ้านไปกินกลับคุณน้อง