London - Day IX

คุณน้องมาส่งเราถึง Earl's Court คราวนี้เช็คเรียบร้อย ไม่มีการซ่อม Underground ไม่ต้องเปลี่ยนรถให้ทุลักทุเล ความที่เรางก ไม่นั่ง Airport Link แต่เลือกนั่ง Underground ธรรมดา ซึ่งจอดทุกสถานี เลยทำเอาลุ้นๆ ว่าจะไปทันขึ้นเครื่องไม๊เนี่ย เพราะยังต้องไปเคลมภาษีอีก

พอถึง Heathrow ซึ่งเราต้องลากกระเป๋ามาอีกพักใหญ่ ก็เหลือเวลาอีก ๑ ชม. จะขึ้นเครื่อง เราเลยตัดสินใจเช็คอินเลย โดยไม่รอเคลมภาษีก่อน (แม้ว่าจะเสี่ยงโดน จนท. ขอตรวจของ) เพราะยังงัยอิชั้นต้องกลับบ้านให้ได้วันนี้ โชคดีที่ขากลับการบินไทยไม่มีคิวเลย พอเช็คอินเสร็จเราก็ไปเคลมภาษี ปรากฎว่ารอนานมากกกกกก เพราะมียายแม่ลูกไต้หวันคู่นึงซื้อของ ๑ คันรถ และเคลมเป็นเงินสด จนท. เลยต้องเช็คของนานมากกกกก เรานึกในใจ ถ้าเหลืออีกครึ่ง ชม. แล้วยังไม่ถึงคิว เราก็ต้องตัดใจแล้ว ปรากฎว่าเป็นเพราะคิวที่ยาวมากกกกกกกกก เขาเลยเปลี่ยนเพิ่มอีก ๑ Counter พอถึงคิวเรา จนท. เห็นเราติ๊กแบบขอคืนผ่านบัตรเครดิต และก็แค่ ๑๐ ปอนด์ ก็หยิบไปแสตมป์ ๑ ตึ้ง เป็นเสร็จพิธี ไม่มีเช็คอะไรเลย เร็วจนเรางงๆ ว่าเสร็จแล้วจริงรึเนี่ย พอมองหน้าเขา เขาก็นั่งยิ้มไม่พูดอะไร เราเลยวิ่งไปเข้า Immigration นึกในใจ เราก็มีโชคกะเขาเหมือนกันแฮะ

ผ่าน Immigration ด้วยความรวดเร็ว (ผิดกับขามา) เราก็เดินผ่าน Duty Free ด้วยความเร็วสูงสุด เพราะกลัวอดใจไม่ไหว เดี๋ยวจะซื้อของอีก พอมาถึงเกทก็ได้เวลาขึ้นเครื่องพอดี ขากลับคนน้อย เลยได้นั่งแบบที่เว้นที่กัน สบายหน่อย คราวนี้เราได้นั่งกับสาวฟิลิปปินส์ แต่เจ๊แกนั่งหลับตลอดทาง ส่วนเราหยิบ Sudoku ที่เอามาจาก นสพ. ที่เขาแจกที่ Underground ตลอด ๑ อาทิตย์ที่อยู่ลอนดอนมาเล่นอย่างเมามัน แล้วดู Michael Playton จบ ก็ถึงกรุงเทพฯ พอดี

ปล. ทำไมพี่จอร์จถึงแก่อย่างนี้วะ ถุงใต้ตานี่ชัดเชียว ก่อนมาดูเฮียใน Out of Sight (ในเคเบิลฯ) ยังหล่อโคตรๆ อยู่เลย โฮ… ไม่ย๊อม ไม่ยอม…