เช้าวันเสาร์ของโฮบาร์ทจะมีตลาดนัดชื่อ Salamangka Market พวกเราเลยไปที่นี่กันก่อน เป็นตลาดนัดเล็กๆ (เหมือนเทียบกับจตุจักร) เดินพอเพลินๆ แป๊ปเดียวก็หมด เราได้เสื้อยืดให้ ด.ช. ปองคุณ ๒ ตัว และของฝากเล็กๆ น้อยๆ ให้ป้าๆ ตอนเดินๆ อยู่ บังเอิญได้ยินคุณป้าคนนึงถามหาผลิตภัณฑ์ David Jones เรารีบตั้งใจฟัง เพราะถ้าหาครีมรกแกะให้หมะไม่ได้ เรากะจะซื้ออันนี้ให้แทน แต่ฟังที่แม่ค้าโฮบาร์ทตอบแล้ว เราเกือบขำก๊ากออกมา เพราะคุณน้าไม่รู้จัก David Jones อ่ะ โอ๊ย สงสัยว่า อิชั้นได้ซื้อครีมที่ Duty Free ให้หมะแน่ๆ แต่ที่ไม่พลาด คือ เราหย่อนโปสการ์ดให้เก๋ที่ตู้ฯ ในตลาด กะว่ากว่า จนท. จะมาเก็บไป ใบที่ส่งจากเมืองไทยก็ควรจะถึงมือเก๋แล้ว ๕๕๕…
พอกินข้าวเที่ยงเสร็จ ปุ๊กเปลี่ยนใจไม่ไป Port Arthur แล้ว เพราะกลัวว่าจะขับรถกลับมาเติมน้ำมันไม่ทัน (แหม… มันต้องมีการแพลนนิ่งกันตลอดเวลาเลยนะเนี่ย) เลยเปลี่ยนแผนเป็นการเดินเล่นในเมืองแทน ปุ๊กบ่นอยากซื้อกระเป๋า แต่เดินไปเดินมา ดันไปสนใจรองเท้าแทน เรายุให้ปุ๊กซื้อรองเท้ายี่ห้อกบ เพราะเราว่า มันดีกว่ารองเท้าของ Williams Shoe ตั้งเยอะ แต่ก็ยุไม่ขึ้น เพราะรองเท้ายี่ห้อกบคู่ละ ๒๕๐ เหรียญ ป้าเลยไม่เห่อเหิม!
ป.ล. งานนี้เราเลยได้กิน Starbucks เราถึงรู้ว่าที่นี่เขาเรียก White Coffee ว่า Flat White โห… ป้าทนกินลาเต้นมเยอะโคตรๆ มาหลายวัน จนปุ๊กทนไม่ได้ที่กลิ่นนมมันแรงจัด แล้วหันไปใช้บริการ Expresso แทน ว่าแล้วเราก็ไม่รอช้า ซัดขนาด Tall มันซะเลย 3.30 เหรียญเท่านั้น แพงกว่าเมืองไทยนิดหน่อย แตไม่เป็นไร ป้ารับด้ายยยยยย…
No comments:
Post a Comment