มารยาทในการทำงาน

วันเสาร์ก่อนเราเรียกตา ปส. มาคุยเรื่องการ Circulation เอกสารที่ตัวมันเองเป็นคนเซท ซึ่งมันเป็นคนขอเปลี่ยนจากเดิมที่เราเซท เราก็โอเคยอมให้ เพราะถือว่าเป็นการ Accommodate ผู้ร่วมงาน แต่ไม่รู้มันสมองเสื่อมหรืออะไร จู่ๆ ก็มาเรียกเลขาฯ เราไปต่อว่า ว่าทำผิดโพรเซส เราเลยต้องเรียกมันว่าระลึกความหลัง พอมันจำได้แล้วว่า มันเป็นคนขอเปลี่ยนโพรเซส ก็ดั๊นไปโยนความผิดให้เลขาฯ มันว่า ไปแอบเปลี่ยนโพรเซสเอง แหม… ท่านเจ้าคุณค่ะ อีเย็น ๒ เอ๊ย ไอ้หนุ่มมันคงกล้าฝ่าฝืนคำสั่งของท่านเจ้าคุณหรอกค่ะ เฮียเลยหมดทางไป สุดท้ายหันมาต่อว่าเราที่เราไม่มีท่าทีเป็นมิตรสนิทสนมชิดเชื้อกับเฮียเลยซักกะนิด เราเลยพูดว่า "ผู้ร่วมงานกับเพื่อนไม่เหมือนกันนะคะ เราต้องทำงานกับแบบ Professional ค่ะ" เลยเป็นอันจบบทสนทนากัน แต่เฮียคงอารมณ์ค้าง เลยวีนแตกไปทั้งไซท์ ทำผู้รับเหมากระเจิดกระเจิงหมด ส่วนเราโดนป้าๆ ด่ากันใหญ่ว่าบ้าไปแล้ว เอถึงกับบอกว่า "หนิงใจร้ายวะ" เฮ้ย…. จริงเหรอ…

ตามมาด้วยเมื่อวันก่อน พี่ณัฐอยากจะขอดูภาพจากกล้องทุกตัวของฤทธา ตาช่างโอ๋บอกว่า "อย่าดูทุกกล้องเลยครับ ดูแต่กล้องที่ไซท์งานก็พอ เพราะกล้องในออฟฟิสจะส่องแต่หน้าผม คุณณัฐดู ก็จะเห็นแต่ภาพผมนั่งยิ้มอยู่" เราก็ปากไวพูดว่า “อย่างนั้นก็ไม่ค่อยน่าดูอย่างที่พูดจริงๆ นะคะ” แล้วก็หันมาพยักเพยิกกับคุณ ชช. จนเขาต้องสะกิดๆ แล้วพูดว่า “ปากจัดวะ” เราถึงรู้ตัวยอมสงบปากคำ

ก่อนกลับบ้านวันนี้เราเลยต้องแวะร้านหนังสือ เพราะเราคิดว่าเราจำเป็นต้องพึ่งหนังสือเล่มนี้แล้ววะ ก่อนที่จะกลายเป็นคนไร้มารยาทที่สุดในไซท์นี้ หนังสือเล่มที่ว่านี้ชื่อว่า "มารยาทในการทำงาน" แปลมาจากญี่ปุ่น งานนี้เราเลยเข้าใจแล้วว่า ทำไมมันถึงติดอันดับหนังสือขายดี เพราะคนมีมารยาทมันมีจำนวนน้อยนี่เอง ๕๕๕…