รถ(ไม่ค่อย)ใหม่มาแล้ว เย้ๆ

เอ๋ชวนชาวคณะไปกินส้มตำหน้าปากซอย ตอนเดินไป พวกเราเจอดาราฝรั่ง “ส้มตำ” ด้วย (คนที่ตัวโตๆ น่ะ) เลยซุบซิบกันใหญ่ว่าจะใช่ไม๊ เราก็ว่าใช่นะ หน้าเหมือนมาก แต่เอ๋ฟันธงว่าใช่แน่นอน แถมรู้ด้วยว่า เขาอยู่คอนโดฯ ไหนในซอย ฮ้า... ที่แท้ลูกน้องเรามันเป็นซ้อแปดรึเนี่ย...

กำลังกินส้มตำอยู่เพลินๆ ตาคนขับรถก็โทรมาบอกว่า ให้ออกมารับรถได้แล้ว (งานนี้เราล่ะงงป๊าจริงๆ ยื้อกันอยู่เป็นปี ไม่ยอมให้ แต่พอบทจะให้ ก็โทรมาบอก 1 วัน ล่วงหน้า) เราเลยต้องละวงส้มตำ ตาเหลือกไปเอารถ ตื่นเต้นๆ แต่ปรากฎว่าต้องไปรอที่จุดนัดพบอีกตั้งเกือบ ชม. กว่ารถจะมาถึงจริง แล้วก็รีบกลับมาทำงานต่อ เพราะตอนเย็นต้องรีบออกไปคาราโอเกะต่อ งาน-เงินไม่ต้องทำกันวันนี้

พอทะเลาะกับตา ปส. เราก็เลี่ยงๆ ที่จะต้องร้องเพลงคู่กับมัน และคิดว่ามันก็คงคิดเหมือนกัน เพราะใกล้ถึงคิวเพลงคู่ปุ๊ป มันจะต้องรีบไปสูบบุหรี่ ดีๆ สูบไป 3 ชม. เลยเพ่ พอซักพักมันกับพวกก็กลับ ท่ามกลางความโล่งใจของเรา พอเราพร้อมจะคว้าไมค์ ก็ปรากฎว่า คณะสามโทน (นำทีมโดยคุณสุพจน์, ชช. และพี่ณัฐ) เครื่องติด ร้องไม่เลิก ตะลุยตั้งแต่ 5 ทุ่มถึงตี 2 ชนิดเสียงไม่มีตก แถมบางเพลงไม่ต้องดูเนื้ออีกตะหาก เออ... เอากับลุงๆ แกดิ หัวหน้าคณะ Request เพลงตลอดเวลา เรากับลูกน้องเขากดรีโมทกันมือไม้เป็นระวิง แต่แต่ละเพลงก็เก่ามาก บางเพลงตาประเสริฐต้องหันมาถามเราว่า “เพลงอะไรเหรอครับพี่” แบบว่าเกิดไม่ทันจริงๆ อย่าง “พิภพมัจจุราช” นี้ เรางี้อย่างฮา ที่เด็ดสุด คือ แกขอเพลงศึกสายเลือด โห... จะไปหาจากไหนฟระ คุณสุพจน์เลยร้องแบบไม่มีดนตรีเป็น Un-Plug โชว์ซะเลย ฮาซ้า... แต่เด็กๆ ที่ไปด้วย นั่งกันจะหลับ เพราะไม่ได้ร้องเลย และไม่รู้จักเพลงที่คณะสามโทนร้องด้วย น่าสงสารจริงๆ เลยมีคนยุคกลางอย่างเราที่นั่งขำอยู่คนเดียว

พอร้านปิด เราถึงรู้ว่า เลขาฯ ไซท์เราโดนไซท์เอ็นฯ ของซีสโก้ซิวไปซะล่ะ แหม... เห็นเงียบๆ ตาเดชเนี่ยก็ร้ายแฮะ แอบไปจีบตอนไหนฟระ เพราะวันๆ เห็นแต่อยู่ที่ไซท์ มีแต่ตาประเสริฐมาประชุมที่ออฟฟิสกับเรา แต่ก็ดี เราว่าเขาก็ดูเหมาะสมกันดี ดูตาเดชเป็นคนดีนะ ถึงแม้จะกระเบื้อง(ลีลา)ไปนิด ; )

ป.ล. งานนี้เลยได้เอา CRV ไปฉลองด้วยเลย ขับสบายมาก ไม่รำคาญเวลามีรถไฟสูงๆ ผ่านมาแล้ว และที่สำคัญ ขับบนทางด่วน รถนิ่งมาก ไม่ปลิวๆ เหมือนขับแลนเซอร์ อืม... ชอบจริงๆ เลย อิอิ..